28 listopada 2012
będzie kolejna :D
Czeeeść xD co myślicie o 6 części ? według mnie trochę beznadziejna i krótka. Następnym razem się postaram, ale nic nie obiecuje *.* chciałam wam polecić bloga mojej koleżanki http://dreamingmakeyouhappy.blogspot.com/ c: mam nadzieję, że przeczytacie ^.^ z góry dziękujemy / Harriet xx
30.
część 6:
Ale ktoś chwycił cię od tyłu i zabrał ze sobą. Ostatnie co widziałaś to wstający i biegnący w twoją stronę Harry, a potem tylko ciemność. Nie wiedziałaś kto cię porwał. Usłyszałaś jakiś hałas i straciłaś przytomność. Obudziłaś się w jasnym pomieszczeniu. Farba odpadała od ścian. Widok tego pomieszczenia przeraził cię. Spostrzegłaś, że masz związane ręce i nogi. Nie wiedziałaś co się dzieje i gdzie jesteś. Zaczęłaś krzyczeć. Jakiś mężczyzna wszedł do pomieszczenia.
- Zamknij się ! - krzyknął.
- Bo co ?! - odpyskowałaś. Facet sięgnął po coś leżącego na stoliku. Przeraziłaś się. Zobaczyłaś w jego dłoni nóż.
- Więc ? - popatrzył na ciebie. Od razu umilkłaś. Odszedł. Czas ci się dłużył. Na dworze było ciemno. Zaczęłaś się wiercić. Chwile potem przyszedł ten sam mężczyzna. Popatrzył czy nic nie robisz i odszedł. Słyszałaś rozmowę:
- Co z nią zrobimy ? – zapytał. Nagle ucichło. Chwilę potem usłyszałaś trzask. Wystraszyłaś się. Następnie coś się roztłukło. Byłaś przerażona. Bałaś się. Siedziałaś cicho na swoim miejscu. Kilka minut po tym widziałaś jak ktoś przebiega obok drzwi pokoju w którym byłaś. Wszędzie rozpoznałabyś tą burzę loków.
- Harry ! - krzyczałaś. - Harry ! -zobaczyłaś chłopaka w drzwiach. Szybko do ciebie podbiegł. Rozwiązał cię.
- Nic ci nie jest ? - zapytał.
- Nie. - przytuliłaś się do niego. -Dziękuję.
- Chodź. - chwycił cię za nadgarstek i pociągnął za sobą. Kiedy wyszliście z pomieszczenia zobaczyłaś potłuczone szklanki i dwóch mężczyzn leżących na podłodze. - Nic im nie jest, ale zaraz się obudzą, więc szybko. -biegłaś za nim co sił. Wyszliście na dwór. Kiedy dowiedziałaś się, że macie iść do domu na nogach wszystkiego ci się odechciało. Loczek widząc twoją minę wziął cię na ręce. Popatrzyłaś na niego, a on na ciebie. Jednak odwrócił szybko głowę. Wykorzystałaś sytuację. Delikatnie wtuliłaś się w jego tors i zasnęłaś. Obudziłaś się kiedy weszliście do domu jednak nie chciałaś żeby on o tym wiedział. Było ci przy nim tak ciepło.
- Co się stało ?! – usłyszałaś głoś Niall’a. – Coś ty jej zrobił ?!
- Cicho. Nic jej nie jest i to nie moja wina. – odpowiedział delikatnie. – Długa historia. Potem ci opowiem.
- Zaniosę ją.
- Nie, bo ją obudzisz. Ja to zrobię. –głosy chłopaków ucichły. Słyszałaś odgłos otwieranych drzwi. Czułaś jak Harry kładzie cię na łóżku. Kiedy nie czułaś już jego rąk na sobie otworzyłaś oczy i chwyciłaś go za nadgarstek.
- Harry … - powiedziałaś zachrypniętym głosem. Odwrócił się w twoją stronę. – Dziękuję ci jeszcze raz.
- Nie ma za co. Śpij dobrze, jutro wyjeżdżamy w trasę. – pocałował cię w czoło i wyszedł. Uśmiechnęłaś się delikatnie i ponownie zasnęłaś. Rano obudziły cię krzyki chłopaków. Co chwila padały słowa takie jak " szybko ! ", " nie zdążymy ! " " wszystko zabraliśmy ?! " itp. Nie wiedziałaś o co chodzi. Przeciągnęłaś się i wyszłaś z pokoju. Zobaczyłaś biegających ich po domu. Śmieszył cię ten widok. Louis biegał z majtkami na głowie, Niall upychał do buzi kanapkę, Zayn przewalał wszystkie rzeczy. Wszyscy byli jedynie w spodniach. Jako pierwszy zauważył cię Harry i podszedł do ciebie.
- Masz godzinę. - powiedział do ciebie, uśmiechnął się i pocałował w policzek. Już wiedziałaś o co chodzi. Lecieliście w trasę. Pośpiesznie wróciłaś do pokoju, ubrałaś się, powkładałaś rzeczy do walizki, poszłaś do kuchni coś zjeść i na końcu uczesałaś się, wzięłaś prysznic, umyłaś zęby i ubrałaś się ponownie. Tym razem ładniej. To wszystko zajęło ci 30 minut. Szczęśliwa podeszłaś do Niall'a i dałaś mu całusa.
- Za niedługo wyjeżdżamy. - oznajmił.
- Wiem. - odpowiedziałaś. - Dlaczego Lou ma majtki na głowie ?
- Mnie się pytasz ?! - podeszłaś do Louisa
- Dlaczego ....
- Mam majtki na głowie ? - przerwał ci z uśmiechem. - W zasadzie nie wiem, obudziłem się w nich.
- Aha ... - rzuciłaś i odeszłaś. Poszłaś szukać swojej mamy. Szłaś w stronę jej pokoju kiedy otworzyły się drzwi do pokoju Liama. Dostałaś nimi i upadłaś na podłogę. Kiedy chłopak cię zobaczył kucnął obok ciebie.
- Wszystko ok ? Żyjesz ? - zapytał.
- Nie, nie żyje. - zaśmiałaś się. - Wszystko dobrze.
- Uff .. To ok. - pomógł ci wstać.
- Dzięki. - wtedy obok was przeszła twoja mama.
- Jedziemy. - powiedziała z uśmiechem. Pobiegłaś po walizki. Chwilę potem siedziałaś w samolocie obok Niall'a, a twoja mama koło Hazz. Śmieszyło cię to, bo wiedziałaś, że lubi starsze kobiety. Tak mówiła (i.t.p). Wylądowaliście szczęśliwie. Na lotnisku było tysiące fanek. Nie miałaś pojęcia gdzie jesteście. Zapytałaś się Zayn'a, który szedł obok ciebie.
- W Paryżu. - odpowiedział. Uśmiechnęłaś się. Miasto miłości. Westchnęłaś ze szczęścia. Pojechaliście do hotelu. Miałaś pokój z mamą. Ktoś zapukał w drzwi waszego pokoju. Otworzyłaś je. Nikogo nie było. Jedynie ...
Przepraszam, że taka krótka ; cc i tak męczyłam ją jakieś 3 dni : / chcecie dalej ? / Harriet xx
Ale ktoś chwycił cię od tyłu i zabrał ze sobą. Ostatnie co widziałaś to wstający i biegnący w twoją stronę Harry, a potem tylko ciemność. Nie wiedziałaś kto cię porwał. Usłyszałaś jakiś hałas i straciłaś przytomność. Obudziłaś się w jasnym pomieszczeniu. Farba odpadała od ścian. Widok tego pomieszczenia przeraził cię. Spostrzegłaś, że masz związane ręce i nogi. Nie wiedziałaś co się dzieje i gdzie jesteś. Zaczęłaś krzyczeć. Jakiś mężczyzna wszedł do pomieszczenia.
- Zamknij się ! - krzyknął.
- Bo co ?! - odpyskowałaś. Facet sięgnął po coś leżącego na stoliku. Przeraziłaś się. Zobaczyłaś w jego dłoni nóż.
- Więc ? - popatrzył na ciebie. Od razu umilkłaś. Odszedł. Czas ci się dłużył. Na dworze było ciemno. Zaczęłaś się wiercić. Chwile potem przyszedł ten sam mężczyzna. Popatrzył czy nic nie robisz i odszedł. Słyszałaś rozmowę:
- Co z nią zrobimy ? – zapytał. Nagle ucichło. Chwilę potem usłyszałaś trzask. Wystraszyłaś się. Następnie coś się roztłukło. Byłaś przerażona. Bałaś się. Siedziałaś cicho na swoim miejscu. Kilka minut po tym widziałaś jak ktoś przebiega obok drzwi pokoju w którym byłaś. Wszędzie rozpoznałabyś tą burzę loków.
- Harry ! - krzyczałaś. - Harry ! -zobaczyłaś chłopaka w drzwiach. Szybko do ciebie podbiegł. Rozwiązał cię.
- Nic ci nie jest ? - zapytał.
- Nie. - przytuliłaś się do niego. -Dziękuję.
- Chodź. - chwycił cię za nadgarstek i pociągnął za sobą. Kiedy wyszliście z pomieszczenia zobaczyłaś potłuczone szklanki i dwóch mężczyzn leżących na podłodze. - Nic im nie jest, ale zaraz się obudzą, więc szybko. -biegłaś za nim co sił. Wyszliście na dwór. Kiedy dowiedziałaś się, że macie iść do domu na nogach wszystkiego ci się odechciało. Loczek widząc twoją minę wziął cię na ręce. Popatrzyłaś na niego, a on na ciebie. Jednak odwrócił szybko głowę. Wykorzystałaś sytuację. Delikatnie wtuliłaś się w jego tors i zasnęłaś. Obudziłaś się kiedy weszliście do domu jednak nie chciałaś żeby on o tym wiedział. Było ci przy nim tak ciepło.
- Co się stało ?! – usłyszałaś głoś Niall’a. – Coś ty jej zrobił ?!
- Cicho. Nic jej nie jest i to nie moja wina. – odpowiedział delikatnie. – Długa historia. Potem ci opowiem.
- Zaniosę ją.
- Nie, bo ją obudzisz. Ja to zrobię. –głosy chłopaków ucichły. Słyszałaś odgłos otwieranych drzwi. Czułaś jak Harry kładzie cię na łóżku. Kiedy nie czułaś już jego rąk na sobie otworzyłaś oczy i chwyciłaś go za nadgarstek.
- Harry … - powiedziałaś zachrypniętym głosem. Odwrócił się w twoją stronę. – Dziękuję ci jeszcze raz.
- Nie ma za co. Śpij dobrze, jutro wyjeżdżamy w trasę. – pocałował cię w czoło i wyszedł. Uśmiechnęłaś się delikatnie i ponownie zasnęłaś. Rano obudziły cię krzyki chłopaków. Co chwila padały słowa takie jak " szybko ! ", " nie zdążymy ! " " wszystko zabraliśmy ?! " itp. Nie wiedziałaś o co chodzi. Przeciągnęłaś się i wyszłaś z pokoju. Zobaczyłaś biegających ich po domu. Śmieszył cię ten widok. Louis biegał z majtkami na głowie, Niall upychał do buzi kanapkę, Zayn przewalał wszystkie rzeczy. Wszyscy byli jedynie w spodniach. Jako pierwszy zauważył cię Harry i podszedł do ciebie.
- Masz godzinę. - powiedział do ciebie, uśmiechnął się i pocałował w policzek. Już wiedziałaś o co chodzi. Lecieliście w trasę. Pośpiesznie wróciłaś do pokoju, ubrałaś się, powkładałaś rzeczy do walizki, poszłaś do kuchni coś zjeść i na końcu uczesałaś się, wzięłaś prysznic, umyłaś zęby i ubrałaś się ponownie. Tym razem ładniej. To wszystko zajęło ci 30 minut. Szczęśliwa podeszłaś do Niall'a i dałaś mu całusa.
- Za niedługo wyjeżdżamy. - oznajmił.
- Wiem. - odpowiedziałaś. - Dlaczego Lou ma majtki na głowie ?
- Mnie się pytasz ?! - podeszłaś do Louisa
- Dlaczego ....
- Mam majtki na głowie ? - przerwał ci z uśmiechem. - W zasadzie nie wiem, obudziłem się w nich.
- Aha ... - rzuciłaś i odeszłaś. Poszłaś szukać swojej mamy. Szłaś w stronę jej pokoju kiedy otworzyły się drzwi do pokoju Liama. Dostałaś nimi i upadłaś na podłogę. Kiedy chłopak cię zobaczył kucnął obok ciebie.
- Wszystko ok ? Żyjesz ? - zapytał.
- Nie, nie żyje. - zaśmiałaś się. - Wszystko dobrze.
- Uff .. To ok. - pomógł ci wstać.
- Dzięki. - wtedy obok was przeszła twoja mama.
- Jedziemy. - powiedziała z uśmiechem. Pobiegłaś po walizki. Chwilę potem siedziałaś w samolocie obok Niall'a, a twoja mama koło Hazz. Śmieszyło cię to, bo wiedziałaś, że lubi starsze kobiety. Tak mówiła (i.t.p). Wylądowaliście szczęśliwie. Na lotnisku było tysiące fanek. Nie miałaś pojęcia gdzie jesteście. Zapytałaś się Zayn'a, który szedł obok ciebie.
- W Paryżu. - odpowiedział. Uśmiechnęłaś się. Miasto miłości. Westchnęłaś ze szczęścia. Pojechaliście do hotelu. Miałaś pokój z mamą. Ktoś zapukał w drzwi waszego pokoju. Otworzyłaś je. Nikogo nie było. Jedynie ...
Przepraszam, że taka krótka ; cc i tak męczyłam ją jakieś 3 dni : / chcecie dalej ? / Harriet xx
22 listopada 2012
29.
Część 5:
I chciał cie pocałować, ale nagle zaczął padać deszcz. Trochę się od ciebie osunął, ale zaraz potem znowu chwycił cie za podbródek, przyciągnął i tym razem pocałował. Nie sprzeciwiałaś się wręcz przeciwnie. Serce zaczęło ci mocnej walić. Odwzajemniłaś pocałunek. Wiedziałaś teraz dobrze co to było za uczucie i ze w tym momencie się wzmocniło.
- Kocham cie . - szepnął ci do ucha. Przytuliłaś go.
- Ja ciebie tez. - odpowiedziałaś.
- Chodźmy do domu, bo jeszcze się rozchorujesz. - powiedział, a ty widziałaś troskę w jego oczach. Delikatnie się uśmiechnęłaś.
- Dobrze. - Wstaliście i ruszyliście w stronę ich domu. Kiedy weszliście blondyn kazał ci iść się przebrać i sam zrobił to samo. Popatrzyłaś na kalendarz żeby zobaczyć kiedy jedziecie. Miałaś wyraźnie zaznaczony dzisiejszy dzień. Poszłaś do salonu. Na kanapie siedzieli Niall, Zayn i Lou.
- Chłopaki my nie mieliśmy dzisiaj jechać? - zapytałaś zdziwiona.
- Jakaś awaria samolotu. Jedziemy jutro. - odpowiedział ci mulat.
- Aha. - rzuciłaś. Odchodziłaś już kiedy blondyn cie zatrzymał.
- Nie zostaniesz z nami ? - uśmiechnął się do ciebie.
- Pójdę do pokoju i porozmawiam ze znajomymi. - odpowiedziałaś.
- Dobra. - chłopak posmutniał. Zrobiło ci się go żal. Podeszłaś do niego, dałaś mu buziaka w policzek i odeszłaś. Zrobiłaś to co mówiłaś - zadzwoniłaś do swojej przyjaciółki.
- Hej. - zaczęłaś rozmowę.
- Heej . - odpowiedziała uradowana. - Lecisz już samolotem ?
- Nie. Była awaria i jutro lecimy.
- Szkoda. A co tam z Niall'em ? - zaczęłaś jej opowiadać co się dzisiaj wydarzyło. Po 20 minutach rozmowy rozłączyłaś się, bo przyszedł do ciebie blondyn.
- Wszystko ok ? - zapytał.
- Tak. - odpowiedziałaś z uśmiechem.
- Patrz jak nam dobrze. Ja lecę w trasę, a ty ze mną i nie musimy się rozdzielać.
- Tak, ale ja nie wiem czy tego chce. - westchnęłaś.
- Dlaczego ? - usiadł obok ciebie.
- Ja boję się tego co będzie po tym jak dowiedzą się, że jesteśmy razem. - posmutniałaś.
- Nie ma potrzeby. Przejdziemy przez to razem.
- Napewno ?
- Obiecuję.
- No dobrze. - uśmiechnęłaś się delikatnie po czym położyłaś się i popatrzyłaś w sufit. - Będę tęsknić za (i.t.p).
- Przecież nie wyjeżdżasz na zawsze.
- No tak, ale my praktycznie codziennie jesteśmy razem i to od dzieciństwa.
- W takim razie przerwa dobrze wam zrobi.
- Może masz rację...
- Nie może tylko napewno, a teraz chodź do nas. - Wstałaś i poszłaś za Niall'em. Oni jak zawsze oglądali coś w telewizji. Usiadłaś obok blondyna i robiłaś to samo. Chłopak objął cię ramieniem. Chwilę później dołączył do was Harry. Kiedy zauważył, że Niall cię przytula posmutniał i trochę się zezłościł.
*HARRY*
Bardzo kochałem (t.i), mimo że znaliśmy się tak krótko. Widok obejmującego ją blondyna był dla mnie nie do zniesienia. Zazdrość mnie pożerała. Musiałem wyjść. Wróciłem do swojego pokoju, usiadłem na brzegu łóżka i zacząłem rozmyślać.
- " Nie kocha mnie albo jest na mnie zła za to, że ją wtedy pocałowałem. Niestety nie mogłem się powstrzymać. Byłem tak blisko niej ... Nie zasługuję na nią, mimo to będę się starał dalej. Przecież nie ma chłopaka, a może ... " - biłem się cały czas z myślami. Nie wiedziałem co mam robić. Czy się poddać, czy walczyć dalej. O tym zamierzam myśleć przez cały dzień, aż zadecyduję.
*TY*
Ciekawiło cię gdzie poszedł Harry jednak nie chciałaś tego sprawdzać. Po 10 minutach widziałaś jak wychodzi z domu. Tylko ty to zauważyłaś. Skorzystałaś z tego. Powiedziałaś Niall'owi, że idziesz się przejść. Wyszłaś i poszłaś za Hazz, który o tym nie wiedział. Zaczęło się ściemniać, a chłopak dalej błąkał się po Londynie. Nagle skręcił na jakąś ścieżkę do lasu. Poszłaś za nim. Zdziwiło cię to, że wszedł między drzewa, ale nie poddawałaś się. Doszłaś do pięknego miejsca. Była tam wielka dziura w lesie. Na środku znajdowało się duże jezioro, a księżyc, który był w pełni odbijał się w jego lustrze. Wokół rosły pałki wodne i trzciny. Na powierzchni wody pływały lilie. To wszystko wyglądało tak pięknie. Zobaczyłaś, że Harry usiadł pod jednym z drzew i patrzył się w jezioro. Wyglądał jakby nad czymś rozmyślał. Cały czas mu się przyglądałaś. Podeszłaś bliżej. Nagle nadepnęłaś na gałąź.
- A niech to. - powiedziałaś cicho do siebie. Loczek pośpiesznie odwrócił głowę w twoją stronę. Nie widział cię dlatego przymrużył oczy. Po chwili odwrócił głowę i wrócił do poprzedniej czynności. Odetchnęłaś z ulgą. Nagle obok ciebie przebiegł jakiś jelonek. Uśmiechnęłaś się gdy go zobaczyłaś, ale potem uśmiech zszedł ci z twarzy, ponieważ wypchnął cię tak, że Harry mógł cię zobaczyć. Chciałaś pobiec do miejsca w którym poprzednio stałaś, ale zauważył cię.
- (t.i) ?! - zapytał. Kiwnęłaś głową. - Co tu robisz ?
- Ja... no ... ten ... zwiedzam las. Tak zwiedzam las. - powiedziałaś jąkając się.
- Ehe ... Śledziłaś mnie ?
- Nie ! - krzyknęłaś.
- Cicho .
- Przepraszam .
- Przyznaj się.
- No dobra..
- Ale dlaczego ?
- Ciekawiło mnie gdzie idziesz.
- Aha. Rozumiem. Siadasz ?
- Tak. - chciałaś do niego podejść, ale ...
Hmmm ... Podoba się ? ^.^ Chcecie dalej ? / Harriet xx
Nadchodzi 5 część ! :D
Postaram się dzisiaj dodać 5 część ^.^ tylko nie wiem czy dam radę, bo mi się komputer sam wyłącza -,-" ale będę się starać *.* / Harriet xx
20 listopada 2012
69,69,69 i jeszcze raz 69 ._.
Dzisiaj wchodze to szatni i widze szafke nr 169, na matmie wynik z mnożenia 69, a na polskim miałam coś na 169 stronie : D powalony dzień xD / Harriet xx
19 listopada 2012
28.
część 4:
Popatrzyłaś w jego duże, zielone oczy, a on delikatnie musnął twoje usta. Popatrzyłaś na niego zdziwiona.
- Przepraszam. - powiedział cicho. Nie odezwałaś się tylko szybko poszłaś do swojego pokoju. Musiałaś to wszystko przemyśleć. Poczekałaś chwilę aż chłopaki poszli spać. Wtedy szybko poszłaś się wykąpać. Kiedy wracałaś do pokoju ktoś chwycił cię za rękę i pociągnął za sobą. Byłaś troszkę wystraszona, mimo że wiedziałaś, że to któryś z członków 1D. Kiedy chłopak cię obrócił ujrzałaś w ciemności loki. Wiedziałaś już kto to był.
- Dlaczego wtedy poszłaś ? - zapytał cicho Harry.
- Ja ... - westchnęłaś. Nie wiedziałaś czy czujesz coś do loczka. - Ja cię za krótko znam, Harry. Nie jestem w stanie stwierdzić ... - chłopak ci przerwał.
- Rozumiem. - powiedział smutnym głosem.
- Mogę już iść ?
- Tak, idź. - popatrzyłaś na niego. Harry usiadł na łóżku i patrzył w okno. Nie wiedziałaś co masz o tym wszystkim myśleć. Wyszłaś. Przez przypadek wpadłaś na kogoś. Upadliście obydwoje. Zaczęliście się śmiać.
- Przepraszam. - szepnęłaś.
- Znowu na mnie wpadasz. - zaśmiał się chłopak. Po głosie stwierdziłaś, że to Niall.
- Tak... znowu. - uśmiechnęłaś się, ale chłopak tego nie widział, bo było za ciemno. Wstaliście.
- Czego nie śpisz ?
- Nie mogłam zasnąć.
- Jak chcesz to chodź do mnie.
- Emmm ... Ok. - poszliście do pokoju blondyna. Zaświecił lampkę, która stała obok jego łóżka. Teraz go widziałaś. Usiadłaś na łóżku. Popatrzyłaś na wasze zdjęcie. Uśmiechnęłaś się sama do siebie.
- Tęsknię za tymi czasami. - westchnął.
- Ja też. - usiadł koło ciebie.
- Chcesz coś pooglądać ? Mam parę filmów na laptopie. - wziął go na kolana.
- Możemy. - znowu się uśmiechnęłaś. Zdawało ci się, że czujesz coś do tego blondyna, ale nie mogłaś stwierdzić co, bo było to zbyt małe uczucie. Niall położył się na łóżku i skinął głową obok siebie na znak żebyś zrobiła to samo. Uczyniłaś to. Chłopak wybrał jakiś film, a laptopa położył między wami. Była to komedia romantyczna której jeszcze nigdy nie widziałaś. Kilka minut przed zakończeniem filmu zasnęłaś. Rano obudziłaś się obok śpiącego blondyna. Wyglądał naprawdę słodko. Patrzyłaś na niego dopóki się nie obudził.
- Hej. - uśmiechnął się i przeciągnął.
- Cześć. - odpowiedziałaś.
- Głodny jestem. - powiedział w zamyśleniu. Zaśmiałaś się. - No co ?
- Nic nic. Zrobić ci coś ? - zaproponowałaś.
- Mogłabyś ?
- Jasne, że tak. - przytuliłaś go, wstałaś i poszłaś do swojego pokoju się przebrać. Potem szybko pobiegłaś do kuchni zrobić naleśniki. Po kilku minutach Niall przyszedł do ciebie i uścisnął cię od tyłu. Uśmiechnęłaś się.
- Smacznie pachnie. - powiedział. Chłopak usiadł przy stole, a ty podałaś mu śniadanie.
- Smacznego. - rzuciłaś i usiadłaś obok. Wtedy do kuchni weszli Liam, Zayn i Louis. Zrobili sobie jakieś kanapki i poszli do salonu. Brakowało ci Harrego. Kiedy wszedł do pomieszczenia wstałaś i poszłaś do swojej mamy z którą dawno nie rozmawiałaś. Po rozmowie udałaś się do swojego pokoju. Ktoś zapukał do drzwi.
- Mogę ? - zapytał Niall. Kiwnęłaś głową. Chłopak wszedł i cię przytulił.
- A to za co ? - spytałaś.
- Za pyszne śniadanie. - uśmiechnął się. - Idziemy na spacer ?
- Ok. Daj mi pół godziny.
- Dobra. - mówiąc to wyszedł. Przebrałaś się i poszłaś do niego.
- Gdzie idziecie ? - zapytał Harry widząc, że wychodzicie.
- Na spacer. - odpowiedział mu Niall. Loczek popatrzył na ciebie ze smutkiem. Wyszliście. Poszliście do parku i usiedliście na ławce. Była jesień. Wszędzie było kolorowo i wiał lekki wiatr. Uwielbiałaś tą porę roku.
- Ale ślicznie. - powiedziałaś rozglądając się wokoło.
- Tak. Przyznam było to dla mnie zaskoczeniem. - odpowiedział. Zdziwiłaś się i popatrzyłaś na niego.
- Co takiego ?
- To, że z tej małej dziewczynki z którą się bawiłem wyrośnie taka śliczna dziewczyna. - zaśmiałaś się.
- Dziękuję. Ja też się nie spodziewałam, że chłopak którego imienia nie znałam będzie aż taki przystojny i do tego sławny. - blondyn popatrzył na ciebie uśmiechnięty. Chwycił dłonią twój podbródek, przyciągnął go do siebie i ...
Hmm ... Nieźle : D ale zdanie należy do was. Jak dacie rade to jak będą 4 komentarze to dodam kolejną jeżeli będą 3 to też dodam c: Tak wgl to pisać dalej ? ; o / Harriet xx
Popatrzyłaś w jego duże, zielone oczy, a on delikatnie musnął twoje usta. Popatrzyłaś na niego zdziwiona.
- Przepraszam. - powiedział cicho. Nie odezwałaś się tylko szybko poszłaś do swojego pokoju. Musiałaś to wszystko przemyśleć. Poczekałaś chwilę aż chłopaki poszli spać. Wtedy szybko poszłaś się wykąpać. Kiedy wracałaś do pokoju ktoś chwycił cię za rękę i pociągnął za sobą. Byłaś troszkę wystraszona, mimo że wiedziałaś, że to któryś z członków 1D. Kiedy chłopak cię obrócił ujrzałaś w ciemności loki. Wiedziałaś już kto to był.
- Dlaczego wtedy poszłaś ? - zapytał cicho Harry.
- Ja ... - westchnęłaś. Nie wiedziałaś czy czujesz coś do loczka. - Ja cię za krótko znam, Harry. Nie jestem w stanie stwierdzić ... - chłopak ci przerwał.
- Rozumiem. - powiedział smutnym głosem.
- Mogę już iść ?
- Tak, idź. - popatrzyłaś na niego. Harry usiadł na łóżku i patrzył w okno. Nie wiedziałaś co masz o tym wszystkim myśleć. Wyszłaś. Przez przypadek wpadłaś na kogoś. Upadliście obydwoje. Zaczęliście się śmiać.
- Przepraszam. - szepnęłaś.
- Znowu na mnie wpadasz. - zaśmiał się chłopak. Po głosie stwierdziłaś, że to Niall.
- Tak... znowu. - uśmiechnęłaś się, ale chłopak tego nie widział, bo było za ciemno. Wstaliście.
- Czego nie śpisz ?
- Nie mogłam zasnąć.
- Jak chcesz to chodź do mnie.
- Emmm ... Ok. - poszliście do pokoju blondyna. Zaświecił lampkę, która stała obok jego łóżka. Teraz go widziałaś. Usiadłaś na łóżku. Popatrzyłaś na wasze zdjęcie. Uśmiechnęłaś się sama do siebie.
- Tęsknię za tymi czasami. - westchnął.
- Ja też. - usiadł koło ciebie.
- Chcesz coś pooglądać ? Mam parę filmów na laptopie. - wziął go na kolana.
- Możemy. - znowu się uśmiechnęłaś. Zdawało ci się, że czujesz coś do tego blondyna, ale nie mogłaś stwierdzić co, bo było to zbyt małe uczucie. Niall położył się na łóżku i skinął głową obok siebie na znak żebyś zrobiła to samo. Uczyniłaś to. Chłopak wybrał jakiś film, a laptopa położył między wami. Była to komedia romantyczna której jeszcze nigdy nie widziałaś. Kilka minut przed zakończeniem filmu zasnęłaś. Rano obudziłaś się obok śpiącego blondyna. Wyglądał naprawdę słodko. Patrzyłaś na niego dopóki się nie obudził.
- Hej. - uśmiechnął się i przeciągnął.
- Cześć. - odpowiedziałaś.
- Głodny jestem. - powiedział w zamyśleniu. Zaśmiałaś się. - No co ?
- Nic nic. Zrobić ci coś ? - zaproponowałaś.
- Mogłabyś ?
- Jasne, że tak. - przytuliłaś go, wstałaś i poszłaś do swojego pokoju się przebrać. Potem szybko pobiegłaś do kuchni zrobić naleśniki. Po kilku minutach Niall przyszedł do ciebie i uścisnął cię od tyłu. Uśmiechnęłaś się.
- Smacznie pachnie. - powiedział. Chłopak usiadł przy stole, a ty podałaś mu śniadanie.
- Smacznego. - rzuciłaś i usiadłaś obok. Wtedy do kuchni weszli Liam, Zayn i Louis. Zrobili sobie jakieś kanapki i poszli do salonu. Brakowało ci Harrego. Kiedy wszedł do pomieszczenia wstałaś i poszłaś do swojej mamy z którą dawno nie rozmawiałaś. Po rozmowie udałaś się do swojego pokoju. Ktoś zapukał do drzwi.
- Mogę ? - zapytał Niall. Kiwnęłaś głową. Chłopak wszedł i cię przytulił.
- A to za co ? - spytałaś.
- Za pyszne śniadanie. - uśmiechnął się. - Idziemy na spacer ?
- Ok. Daj mi pół godziny.
- Dobra. - mówiąc to wyszedł. Przebrałaś się i poszłaś do niego.
- Gdzie idziecie ? - zapytał Harry widząc, że wychodzicie.
- Na spacer. - odpowiedział mu Niall. Loczek popatrzył na ciebie ze smutkiem. Wyszliście. Poszliście do parku i usiedliście na ławce. Była jesień. Wszędzie było kolorowo i wiał lekki wiatr. Uwielbiałaś tą porę roku.
- Ale ślicznie. - powiedziałaś rozglądając się wokoło.
- Tak. Przyznam było to dla mnie zaskoczeniem. - odpowiedział. Zdziwiłaś się i popatrzyłaś na niego.
- Co takiego ?
- To, że z tej małej dziewczynki z którą się bawiłem wyrośnie taka śliczna dziewczyna. - zaśmiałaś się.
- Dziękuję. Ja też się nie spodziewałam, że chłopak którego imienia nie znałam będzie aż taki przystojny i do tego sławny. - blondyn popatrzył na ciebie uśmiechnięty. Chwycił dłonią twój podbródek, przyciągnął go do siebie i ...
Hmm ... Nieźle : D ale zdanie należy do was. Jak dacie rade to jak będą 4 komentarze to dodam kolejną jeżeli będą 3 to też dodam c: Tak wgl to pisać dalej ? ; o / Harriet xx
15 listopada 2012
27.
część 3:
Podał ci je, a ty popatrzyłaś na nie.
- A tak w ogóle to po co ci je ?
- Mam takie samo. - powiedziałaś zdziwiona.
- Na prawdę ? - spytał z niedowierzaniem.
- To chodź zobacz. - pociągnęłaś go za sobą do pokoju. Podałaś zdjęcie Niall'owi. Zaczęliście je porównywać.
- Są takie same.
- Czyli to ty ! - powiedziałaś uradowana.
- Co ja ?
- No to ty jesteś na tym zdjęciu.
- Tak ja. Czekaj, czyli to jesteś ty ?
- Yhym. Nareszcie wiem jak miałeś na imię. - uśmiechnęłaś się do siebie.
- Pamiętam jak było mi wtedy przykro, że już się nie pobawimy.
- Mi też. - przytuliłaś go. Patrzyliście przez chwilę na zdjęcia, a ty miałaś głowę opartą na jego ramieniu.
- Ekhem... - zerwaliście się. - Co robicie ? - zapytał Zayn.
- Oglądamy zdjęcia. - powiedział blondyn.
- Jakie ? - mulat od razu do was podbiegł. - Hmm ... to ty ?! - popatrzył na ciebie, a ty kiwnęłaś głową. - Niall zawsze chciał cię poznać, ale nie wiedział gdzie cię szukać.
- Prawda. - potwierdził " słodki blondynek " . Popatrzyłaś na zegarek była 3:00. Szybko wstałaś. - Coś się stało ?
- Ja mam spotkanie za godzinę ! - krzyknęłaś. Chłopaki wyszli z pokoju. Przebrałaś się i rozpuściłaś włosy. Poszłaś do swojej mamy i zawiadomiłaś ją, że wychodzisz. Oczywiście się zgodziła. Ubierałaś buty kiedy Harry cię zaczepił:
- Gdzie idziesz ślicznotko ? - uśmiechnął się szeroko.
- Spotykam się z przyjaciółką. Cześć. - powiedziałaś i wyszłaś. (i.t.p) już na ciebie czekała. Siedziała na ławce, kiedy cię zobaczyła od razu wstała.
- Hej ! - krzyknęła przytulając cię. Odwzajemniłaś uścisk. - I jak było ? Jesteście razem ?
- Co ?! My nie jesteśmy razem. Z resztą mam dla ciebie coś bardziej interesującego . - popatrzyła na ciebie pytająco. - Jadę z nimi w trasę. - dziewczyna zaczęła piszczeć i skakać, a ty się z niej śmiałaś.
- Nie mówisz poważnie. - powiedziała z niedowierzaniem.
- Poważnie.
- Zazdroszczę ci.
- Jak chcesz to ci ich przedstawię.
- Na prawdę ?
- Jasne.
- To chodź. - odwróciła cię. - Prowadź. - powiedziała dumnie. Doszłyście do domu, na szczęście chłopaki byli jeszcze w domu. Zobaczyłaś Hazz w kuchni i do niego podbiegłaś.
- Zapomniałaś czegoś ? - zapytał jak cię zobaczył.
- Gdzie reszta ? Chciałabym wam kogoś przedstawić. - uśmiechnęłaś się. Loczek od razu zwołał wszystkich. Potem wyszło na to, że poszliście całą siódemką do kina. Świetnie się bawiłaś. Wróciliście do domu ok. 11 w nocy. Twoja mama już spała. Weszłaś do salonu. Nagle potknęłaś się o dywan. Upadłabyś gdyby nie Harry.
- Dzięki. - powiedziałaś. Patrzyłaś w jego duże, zielone oczy, a on ...
Przepraszam, że takie krótkie i beznadziejne, ale nie miałam weny ; cc . 3 komentarze - kolejna c: / Harriet xx
Podał ci je, a ty popatrzyłaś na nie.
- A tak w ogóle to po co ci je ?
- Mam takie samo. - powiedziałaś zdziwiona.
- Na prawdę ? - spytał z niedowierzaniem.
- To chodź zobacz. - pociągnęłaś go za sobą do pokoju. Podałaś zdjęcie Niall'owi. Zaczęliście je porównywać.
- Są takie same.
- Czyli to ty ! - powiedziałaś uradowana.
- Co ja ?
- No to ty jesteś na tym zdjęciu.
- Tak ja. Czekaj, czyli to jesteś ty ?
- Yhym. Nareszcie wiem jak miałeś na imię. - uśmiechnęłaś się do siebie.
- Pamiętam jak było mi wtedy przykro, że już się nie pobawimy.
- Mi też. - przytuliłaś go. Patrzyliście przez chwilę na zdjęcia, a ty miałaś głowę opartą na jego ramieniu.
- Ekhem... - zerwaliście się. - Co robicie ? - zapytał Zayn.
- Oglądamy zdjęcia. - powiedział blondyn.
- Jakie ? - mulat od razu do was podbiegł. - Hmm ... to ty ?! - popatrzył na ciebie, a ty kiwnęłaś głową. - Niall zawsze chciał cię poznać, ale nie wiedział gdzie cię szukać.
- Prawda. - potwierdził " słodki blondynek " . Popatrzyłaś na zegarek była 3:00. Szybko wstałaś. - Coś się stało ?
- Ja mam spotkanie za godzinę ! - krzyknęłaś. Chłopaki wyszli z pokoju. Przebrałaś się i rozpuściłaś włosy. Poszłaś do swojej mamy i zawiadomiłaś ją, że wychodzisz. Oczywiście się zgodziła. Ubierałaś buty kiedy Harry cię zaczepił:
- Gdzie idziesz ślicznotko ? - uśmiechnął się szeroko.
- Spotykam się z przyjaciółką. Cześć. - powiedziałaś i wyszłaś. (i.t.p) już na ciebie czekała. Siedziała na ławce, kiedy cię zobaczyła od razu wstała.
- Hej ! - krzyknęła przytulając cię. Odwzajemniłaś uścisk. - I jak było ? Jesteście razem ?
- Co ?! My nie jesteśmy razem. Z resztą mam dla ciebie coś bardziej interesującego . - popatrzyła na ciebie pytająco. - Jadę z nimi w trasę. - dziewczyna zaczęła piszczeć i skakać, a ty się z niej śmiałaś.
- Nie mówisz poważnie. - powiedziała z niedowierzaniem.
- Poważnie.
- Zazdroszczę ci.
- Jak chcesz to ci ich przedstawię.
- Na prawdę ?
- Jasne.
- To chodź. - odwróciła cię. - Prowadź. - powiedziała dumnie. Doszłyście do domu, na szczęście chłopaki byli jeszcze w domu. Zobaczyłaś Hazz w kuchni i do niego podbiegłaś.
- Zapomniałaś czegoś ? - zapytał jak cię zobaczył.
- Gdzie reszta ? Chciałabym wam kogoś przedstawić. - uśmiechnęłaś się. Loczek od razu zwołał wszystkich. Potem wyszło na to, że poszliście całą siódemką do kina. Świetnie się bawiłaś. Wróciliście do domu ok. 11 w nocy. Twoja mama już spała. Weszłaś do salonu. Nagle potknęłaś się o dywan. Upadłabyś gdyby nie Harry.
- Dzięki. - powiedziałaś. Patrzyłaś w jego duże, zielone oczy, a on ...
Przepraszam, że takie krótkie i beznadziejne, ale nie miałam weny ; cc . 3 komentarze - kolejna c: / Harriet xx
14 listopada 2012
Koncert ?
Słyszałyście, że podobno ma być koncert 1D w Polsce ?! *.* ja rycze normalnie. Jak myślicie prawda ? / Harriet xx
Nie chcecie części ? ;o
Widze, że nie chcecie kolejnej części ; cc szkoda.. Teraz akurat mam czas to bym wstawiła.... To nic ... / Harriet xx
Przepraszam ;c
Dzisiaj nie uda mi sie wstawic kolejnej części ; cc muszę nadrobic zaległości. Przepraszam ; ** / Harriet xx
13 listopada 2012
26.
Część 2:
Weszłyście do salonu i ... zobaczyłyście piątkę chłopaków siedzących na sofie. Popatrzyłaś na każdego z osobna.
- Niall ? - spytałaś zdziwiona. Blondyn podniósł głowę.
- O cześć. - rzucił.
- Znasz go ? - zapytała twoja mama.
- Tak i o ile się nie mylę to One Direction.
- Yhym. - potwierdził chłopak w loczkach. Cały czas oglądali telewizję. Nie odrywali od niej wzroku.
- Może się przywitacie co ?! - krzyknął ochroniarz. Wyłączyli telewizor i dopiero wtedy na was popatrzyli. Loczek otworzył szeroko oczy. Zerwał się i do was podszedł.
- Jestem Harry. - uśmiechnął się szeroko.
- (t.i), a to moja mama (i.t.m). - odpowiedziałaś. Potem podszedł do was mulat.
- A ja Zayn. - uśmiechnęłaś się.
- Mnie znasz ! - krzyknął zza chłopaków Niall.
- Tak, znam. - zaśmiałaś się. - Niall. - wytłumaczyłaś twojej mamie.
- Liam, a to Louis. - pokazał na chłopaka w koszulce w paski.
- Zaraz wracam. - powiedział blondyn i wyszedł.
- Ładna jesteś. - rzucił Harry.
- Dzięki. - zarumieniłaś się.
- Czyli będziemy tak stać ? - powiedział Lou. - To ja idę do pokoju. Cześć. - wyszedł. Chwilę potem wrócił Niall z chipsami.
- Daj jednego ! - krzyknął Zayn.
- Nie ! - odpowiedział mu groźnie blondyn.
- Idiota . - skomentował to mulat. Ty z mamą przyglądałyście się całej tej sytuacji.
- Oni tak zawsze. - powiedział Liam.
- Pokaże wam pokoje i was oprowadzę. - uśmiechnął się loczek.
- Ok. - odpowiedziałaś i poszłyście za nim. Chłopak zaprowadził was do waszych pokoi. Usiadłaś na łóżku i podziwiałaś pomieszczenie. Był on zrobiony w większości na fioletowo. Postanowiłaś pójść zapytać mamy kiedy wyjeżdżacie, ale w drzwiach weszłaś na Hazz.
- Przepraszam. - powiedział.
- Nic się nie stało. - odpowiedziałaś.
- Gdzie idziesz ?
- W zasadzie już nigdzie.
- Dlaczego ?
- Miałam mamy zapytać kiedy jedziemy, ale ty chyba jesteś lepiej poinformowany.
- Za dwa dni.
- Dzięki. - posłałaś mu uśmiech i wróciłaś do pokoju.
- Mogę wejść ? - zapytał loczek. Kiwnęłaś głową. Chłopak wszedł i usiadł na łóżku obok ciebie.
- Skąd jesteś ?
- Z Irlandii.
- A ile masz lat ?
- 17.
- Masz chłopaka ? - popatrzyłaś na niego zdziwiona. - No co ? Chce być dobrze poinformowany. - zaśmiałaś się.
- Nie mam.
- To dobrze.
- Słucham ?
- Nie nic. Idziesz ze mną na dół ?
- Mogę, a co robicie ?
- Oglądamy jakąś komedię romantyczną.
- Niech ci będzie. - uśmiechnął się dumnie. Zeszliście na dół. Niall popatrzył na was. Stwierdziłaś, że jest bardzo słodki. Uśmiechnął się do ciebie.
- Siadaj. - blondyn poklepał miejsce obok siebie. Zrobiłaś to co mówił. Nie mogłaś skupić się na filmie, bo co chwila słyszałaś jakieś komentarze chłopaków.
- To jest nudne ! - krzyknął Louis zasłaniając nam telewizor.
- W takim razie co oglądamy ? - spytał Zayn.
- Może to ? - chłopak wziął jakąś płytę.
- Horror ? Ja jestem na tak. - powiedział mulat.
- My też. - powiedziała chórem reszta. Nie obchodziło ich twoje zdanie. Nie przepadałaś za tego typu filmami, bo zawsze się bałaś.
- Dobra. Wy oglądajcie, a ja idę się położyć. - rzucił Liam. Wstał, a na jego miejscu usiadł Harry. Siedział obok ciebie. Chłopaki nie wyrażali w ogóle, że się boją, ale sądziłaś, że prawda jest inna. Z tobą było inaczej. Patrzyłaś przez palce. Nie chciałaś się przytulić do żadnego z chłopaków, bo to było według ciebie niestosowne.
- Boisz się ? - zapytał się ciebie Niall.
- Troszkę. - powiedziałaś cicho. Chłopak objął cię ramieniem.
- Jak będziesz się bardzo bać to się przytul. - powiedział blondyn z uśmiechem na twarzy. Przytaknęłaś. Co chwila to robiłaś, bo nie mogłaś patrzeć. Tylko ty się bałaś, więc czułaś się inna. W końcu się poddałaś. Wtuliłaś się w chłopaka i w ogóle nie patrzyłaś na horror. W końcu zasnęłaś. Rano obudził cię SMS od (i.t.p):
"Hej kochana ! Co powiesz na to żebyśmy się dzisiaj spotkały ? Opowiesz mi o Niall'u ;)"
Odpisałaś szybko z uśmiechem na twarzy:
"Jasne. Dzisiaj przy naszej ławce w parku o 4 po południu xx"
Nie dostałaś odpowiedzi, ale wiedziałaś, że ją odczytała. Poleżałaś jeszcze chwilę po czym ktoś zapukał do twoich drzwi. To był Niall.
- Jak tam ? - zapytał.
- Dobrze. - odpowiedziałaś.
- Idziemy dzisiaj z chłopakami do kina popołudniu. Idziesz z nami ?
- Niestety nie mogę. Umówiłam się z przyjaciółką.
- Szkoda może innym razem. A teraz chodź na śniadanie.
- Zaraz będę. - chłopak wyszedł. Ubrałaś się, uczesałaś i zeszłaś na dół.
- Cześć śliczna. - uśmiechnął się do ciebie Harry.
- Hej. - odpowiedziałaś i usiadłaś przy stole. Blondyn podał ci kanapki. - Dzięki. - obdarzył cię uśmiechem.
- To co idziesz dzisiaj z nami ? - zapytał loczek.
- Nie mogę. - rzuciłaś.
- Szkoda.
- Mam takie pytanie.
- Noo ? - zapytał Niall.
- Czy wy cały czas oglądacie filmy ?
- Zależy. Czasami chodzimy na randki, śpiewamy, dajemy koncerty, udzielamy wywiadów, gramy w coś itd. - odpowiedział Harry. Zjadłaś kanapki.
- Pyszne. - powiedziałaś.
- Dzięki. - zarumienił się blondyn. Wstałaś od stołu i poszłaś do pokoju. Wyjęłaś ze swojej torby zdjęcie twoje i " słodkiego blondynka ". Zrobiła je jego mama za nim wyjechaliście. Dała ci go na pamiątkę.
- Co to ? - ktoś położył ręce na twoich biodrach. Wystraszyłaś się. Spojrzałaś na chłopaka.
- Puka się ! - krzyknęłaś do loczka.
- Przepraszam. - odpowiedział. - Co to ?
- Zdjęcie. - popatrzył na nie.
- Horan ma podobne. - powiedział. Popatrzyłaś na niego zdziwiona. - Zaraz się przekonasz. Chodź. - pociągnął cię za sobą. Stanęliście przed drzwiami od pokoju.
- Co ty chcesz zrobić ? - spytałaś.
- Wchodź !
- Ale to pokój Niall'a.
- To co z tego ?
- Nie wejdę tam !
- Nie przesadzaj.
- Chyba może mieć trochę prywatności no nie ?! - otworzył drzwi. - Nie wejdę tam. - w tej chwili przyszedł blondyn.
- Co wy robicie ? - zapytał.
- Ja kłócę się z Harry'm, a on narusza twoją prywatność. - odpowiedziałaś.
- Styles ! Wynocha z pokoju ! - krzyknął .
- Chciałem pokazać jej twoje zdjęcie z tą dziewczyną. - wytłumaczył się.
- Jakie znowu zdjęcie ? - zapytał Niall.
- No to z dzieciństwa. - odpowiedział.
- To ty wynocha, a ja jej pokażę ! - skarcił go.
- Dobra już idę ! Nie bulwersuj się ! - powiedział loczek i odszedł. Blondyn zaprowadził cię do pokoju.
- Chyba o to zdjęcie mu chodziło ... - podał ci je, a ty ...
Kolejna część 4 komentarze ^.^ podoba się ? Bo mi się wydaje, że jakiś taki przeciągnięty ; c i wgl mi nie wyszedł. / Harriet xx
Weszłyście do salonu i ... zobaczyłyście piątkę chłopaków siedzących na sofie. Popatrzyłaś na każdego z osobna.
- Niall ? - spytałaś zdziwiona. Blondyn podniósł głowę.
- O cześć. - rzucił.
- Znasz go ? - zapytała twoja mama.
- Tak i o ile się nie mylę to One Direction.
- Yhym. - potwierdził chłopak w loczkach. Cały czas oglądali telewizję. Nie odrywali od niej wzroku.
- Może się przywitacie co ?! - krzyknął ochroniarz. Wyłączyli telewizor i dopiero wtedy na was popatrzyli. Loczek otworzył szeroko oczy. Zerwał się i do was podszedł.
- Jestem Harry. - uśmiechnął się szeroko.
- (t.i), a to moja mama (i.t.m). - odpowiedziałaś. Potem podszedł do was mulat.
- A ja Zayn. - uśmiechnęłaś się.
- Mnie znasz ! - krzyknął zza chłopaków Niall.
- Tak, znam. - zaśmiałaś się. - Niall. - wytłumaczyłaś twojej mamie.
- Liam, a to Louis. - pokazał na chłopaka w koszulce w paski.
- Zaraz wracam. - powiedział blondyn i wyszedł.
- Ładna jesteś. - rzucił Harry.
- Dzięki. - zarumieniłaś się.
- Czyli będziemy tak stać ? - powiedział Lou. - To ja idę do pokoju. Cześć. - wyszedł. Chwilę potem wrócił Niall z chipsami.
- Daj jednego ! - krzyknął Zayn.
- Nie ! - odpowiedział mu groźnie blondyn.
- Idiota . - skomentował to mulat. Ty z mamą przyglądałyście się całej tej sytuacji.
- Oni tak zawsze. - powiedział Liam.
- Pokaże wam pokoje i was oprowadzę. - uśmiechnął się loczek.
- Ok. - odpowiedziałaś i poszłyście za nim. Chłopak zaprowadził was do waszych pokoi. Usiadłaś na łóżku i podziwiałaś pomieszczenie. Był on zrobiony w większości na fioletowo. Postanowiłaś pójść zapytać mamy kiedy wyjeżdżacie, ale w drzwiach weszłaś na Hazz.
- Przepraszam. - powiedział.
- Nic się nie stało. - odpowiedziałaś.
- Gdzie idziesz ?
- W zasadzie już nigdzie.
- Dlaczego ?
- Miałam mamy zapytać kiedy jedziemy, ale ty chyba jesteś lepiej poinformowany.
- Za dwa dni.
- Dzięki. - posłałaś mu uśmiech i wróciłaś do pokoju.
- Mogę wejść ? - zapytał loczek. Kiwnęłaś głową. Chłopak wszedł i usiadł na łóżku obok ciebie.
- Skąd jesteś ?
- Z Irlandii.
- A ile masz lat ?
- 17.
- Masz chłopaka ? - popatrzyłaś na niego zdziwiona. - No co ? Chce być dobrze poinformowany. - zaśmiałaś się.
- Nie mam.
- To dobrze.
- Słucham ?
- Nie nic. Idziesz ze mną na dół ?
- Mogę, a co robicie ?
- Oglądamy jakąś komedię romantyczną.
- Niech ci będzie. - uśmiechnął się dumnie. Zeszliście na dół. Niall popatrzył na was. Stwierdziłaś, że jest bardzo słodki. Uśmiechnął się do ciebie.
- Siadaj. - blondyn poklepał miejsce obok siebie. Zrobiłaś to co mówił. Nie mogłaś skupić się na filmie, bo co chwila słyszałaś jakieś komentarze chłopaków.
- To jest nudne ! - krzyknął Louis zasłaniając nam telewizor.
- W takim razie co oglądamy ? - spytał Zayn.
- Może to ? - chłopak wziął jakąś płytę.
- Horror ? Ja jestem na tak. - powiedział mulat.
- My też. - powiedziała chórem reszta. Nie obchodziło ich twoje zdanie. Nie przepadałaś za tego typu filmami, bo zawsze się bałaś.
- Dobra. Wy oglądajcie, a ja idę się położyć. - rzucił Liam. Wstał, a na jego miejscu usiadł Harry. Siedział obok ciebie. Chłopaki nie wyrażali w ogóle, że się boją, ale sądziłaś, że prawda jest inna. Z tobą było inaczej. Patrzyłaś przez palce. Nie chciałaś się przytulić do żadnego z chłopaków, bo to było według ciebie niestosowne.
- Boisz się ? - zapytał się ciebie Niall.
- Troszkę. - powiedziałaś cicho. Chłopak objął cię ramieniem.
- Jak będziesz się bardzo bać to się przytul. - powiedział blondyn z uśmiechem na twarzy. Przytaknęłaś. Co chwila to robiłaś, bo nie mogłaś patrzeć. Tylko ty się bałaś, więc czułaś się inna. W końcu się poddałaś. Wtuliłaś się w chłopaka i w ogóle nie patrzyłaś na horror. W końcu zasnęłaś. Rano obudził cię SMS od (i.t.p):
"Hej kochana ! Co powiesz na to żebyśmy się dzisiaj spotkały ? Opowiesz mi o Niall'u ;)"
Odpisałaś szybko z uśmiechem na twarzy:
"Jasne. Dzisiaj przy naszej ławce w parku o 4 po południu xx"
Nie dostałaś odpowiedzi, ale wiedziałaś, że ją odczytała. Poleżałaś jeszcze chwilę po czym ktoś zapukał do twoich drzwi. To był Niall.
- Jak tam ? - zapytał.
- Dobrze. - odpowiedziałaś.
- Idziemy dzisiaj z chłopakami do kina popołudniu. Idziesz z nami ?
- Niestety nie mogę. Umówiłam się z przyjaciółką.
- Szkoda może innym razem. A teraz chodź na śniadanie.
- Zaraz będę. - chłopak wyszedł. Ubrałaś się, uczesałaś i zeszłaś na dół.
- Cześć śliczna. - uśmiechnął się do ciebie Harry.
- Hej. - odpowiedziałaś i usiadłaś przy stole. Blondyn podał ci kanapki. - Dzięki. - obdarzył cię uśmiechem.
- To co idziesz dzisiaj z nami ? - zapytał loczek.
- Nie mogę. - rzuciłaś.
- Szkoda.
- Mam takie pytanie.
- Noo ? - zapytał Niall.
- Czy wy cały czas oglądacie filmy ?
- Zależy. Czasami chodzimy na randki, śpiewamy, dajemy koncerty, udzielamy wywiadów, gramy w coś itd. - odpowiedział Harry. Zjadłaś kanapki.
- Pyszne. - powiedziałaś.
- Dzięki. - zarumienił się blondyn. Wstałaś od stołu i poszłaś do pokoju. Wyjęłaś ze swojej torby zdjęcie twoje i " słodkiego blondynka ". Zrobiła je jego mama za nim wyjechaliście. Dała ci go na pamiątkę.
- Co to ? - ktoś położył ręce na twoich biodrach. Wystraszyłaś się. Spojrzałaś na chłopaka.
- Puka się ! - krzyknęłaś do loczka.
- Przepraszam. - odpowiedział. - Co to ?
- Zdjęcie. - popatrzył na nie.
- Horan ma podobne. - powiedział. Popatrzyłaś na niego zdziwiona. - Zaraz się przekonasz. Chodź. - pociągnął cię za sobą. Stanęliście przed drzwiami od pokoju.
- Co ty chcesz zrobić ? - spytałaś.
- Wchodź !
- Ale to pokój Niall'a.
- To co z tego ?
- Nie wejdę tam !
- Nie przesadzaj.
- Chyba może mieć trochę prywatności no nie ?! - otworzył drzwi. - Nie wejdę tam. - w tej chwili przyszedł blondyn.
- Co wy robicie ? - zapytał.
- Ja kłócę się z Harry'm, a on narusza twoją prywatność. - odpowiedziałaś.
- Styles ! Wynocha z pokoju ! - krzyknął .
- Chciałem pokazać jej twoje zdjęcie z tą dziewczyną. - wytłumaczył się.
- Jakie znowu zdjęcie ? - zapytał Niall.
- No to z dzieciństwa. - odpowiedział.
- To ty wynocha, a ja jej pokażę ! - skarcił go.
- Dobra już idę ! Nie bulwersuj się ! - powiedział loczek i odszedł. Blondyn zaprowadził cię do pokoju.
- Chyba o to zdjęcie mu chodziło ... - podał ci je, a ty ...
Kolejna część 4 komentarze ^.^ podoba się ? Bo mi się wydaje, że jakiś taki przeciągnięty ; c i wgl mi nie wyszedł. / Harriet xx
12 listopada 2012
Gdzie jesteście ? xx
Widzę, że was nie ma więc poczekam do jutro i jak będą 3 komentarze pod imaginem to wstawię kolejną część ; ) obiecuję . ; ** / Harriet xx
25.
Był słoneczny dzień co w Londynie było rzadkością. Wybrałaś się ze swoją przyjaciółką, którą znałaś od dziecka, na lody. Waszym rodzinnym krajem jest Irlandia - tam się urodziłaś i wychowałaś. Dlaczego przeprowadziłyście się do Londynu ? Wasze mamy były stylistkami i ciągle podróżowały jednak tym razem na stałe zamieszkałyście tutaj, bo tu miały najwięcej zleceń. Usiadłaś ze swoją przyjaciółką na ławce i zaczęłyście wspominać:
- Pamiętasz Irlandię ? - zapytała.
- Jak mogła bym zapomnieć ?! Tyle wspomnień ... - odpowiedziałaś.
- Nasze pierwsze miłości. - popatrzyłyście się na siebie i zaśmiałyście się.
- Tamten chłopak ...
- którego imienia nie znamy.
- Właśnie.
- Rozwala mnie twoje przezwisko dla niego ...
- Słodki blondynek ?
- Tak właśnie. - zachichotała. - Zjadłaś ?
- Tak.
- To chodźmy. - wstałyście i udałyście się w stronę centrum miasta. - Zakupy ?
- Nie mam pieniędzy. - westchnęłaś.
- W zasadzie ja też nie. - zaśmiałyście się. - Uważaj .
- Co ?! - popatrzyłaś na nią i weszłaś w jakiegoś chłopaka.
- Właśnie to... - uśmiechnęła się. Zauważyłaś, że miałaś mokrą bluzkę.
- Ojejku przepraszam. - powiedział chłopak.
- Nic się nie stało. To moja wina nie patrzyłam gdzie idę. - popatrzyłaś na niego. Miał blond włosy i ciemne okulary.
- Ja też nie byłem uważny. - sprzeczał się. - Może Ci to wynagrodzę ?
- Jak ? - spytałaś, a twoja znajoma przyglądała się całej tej sytuacji.
- Dasz się zaprosić na kawę ? - uśmiechnął się pokazując swoje zęby na których był ledwo widoczny aparat.
- Jasne, że tak.
- A tak w ogóle to Niall jestem. - podał ci rękę.
- (t.i). - odwzajemniłaś gest.
- Idziemy ?
- Tak.
- Powodzenia. - powiedziała twoja uśmiechnięta przyjaciółka. Wyglądała jakby ci zazdrościła. Weszliście do kawiarni za rogiem. Wzięliście kawę i usiedliście.
- Na prawdę przepraszam za bluzkę. - zaczął chłopak.
- Nic się nie stało nie przesadzaj.
- Dziwię się, że nie zaczęłaś krzyczeć.
- Niby dlaczego miałabym ?
- Zgadnę, że nie wiesz kim jestem.
- Nie bardzo.
- Jestem Niall Horan z One Direction.
- Moja przyjaciółka was kocha, a ja nie kojarzę. - uśmiechnęłaś się.
- Nie szkodzi.
- Dlaczego chodzisz w okularach ? - zapytałaś, bo ciekawość cię zżerała.
- W zasadzie to nie wiem. Zapomniałem o nich. - zaśmiał się i zdjął okulary. Porozmawialiście jeszcze godzinę i musiałaś wracać do domu, ponieważ mama się o ciebie martwiła. - Odprowadzę cię. - zaproponował.
- Ok. - odpowiedziałaś i wyszliście.
- Skąd jesteś ?
- Irlandia.
- Tak samo jak ja.
- Wiem. Wierz mi dużo o tobie wiem, bo ona cały czas o was nawija, a nigdy nie pokazała mi waszego zdjęcia i nie dała posłuchać piosenki.
- Fanki ... - zaśmialiście się.
- Tutaj mieszkam.
- Dasz mi swój numer ?
- (t.i) ! Chodź tu szybko ! - wołała twoja mama z okna w salonie.
- Z chęcią, ale muszę już iść.
- Może się jeszcze spotkamy.
- Może .. Pa. - powiedziałaś i poszłaś. Zachowałaś się bezczelnie, ale nie miałaś wyboru. - Jestem ! - krzyknęłaś jak weszłaś do domu.
- Słuchaj . - podeszła do ciebie mama. - Pierwszy raz nie będę pracować z mamą (i.t.p.).
- Dlaczego ? - zapytałaś zaskoczona.
- Nie wiem. W każdym razie jedziesz ze mną w trasę z jakimś zespołem.
- Ok. - wzruszyłaś ramionami i poszłaś do pokoju. Włączyłaś muzykę i zasnęłaś. Rano obudziły cię krzyki twojej mamy.
- (t.i) ! Szybko mamy 1,5 godziny ! - zerwałaś się szybko z łóżka. Zjadłaś coś, ubrałaś się, umyłaś, uczesałaś i poszłaś się spakować. Wzięłaś najważniejsze rzeczy. Zostało wam 30 minut.
- Jestem gotowa. - powiedziałaś jak zobaczyłaś mamę.
- Dobra jedziemy. - zabrałaś walizkę i wsiadłaś do samochodu. Wyrobiłyście się na czas.
- Wow. - powiedziałaś jak zobaczyłaś dom.
- Noo .... - przytaknęła twoja mama. - Chodź. - wyszłyście i ruszyłyście w stronę drzwi. Otworzył wam ochroniarz zespołu.
- Chłopaki ! Stylistka i jej córka już są ! - krzyknął mężczyzna. Weszłyście do salonu i ...
Znowu zachciało mi się podzielić imagina na części. Dodam kolejną jak będą 3 komentarze. O ile wam się podoba ; ) / Harriet xx
- Pamiętasz Irlandię ? - zapytała.
- Jak mogła bym zapomnieć ?! Tyle wspomnień ... - odpowiedziałaś.
- Nasze pierwsze miłości. - popatrzyłyście się na siebie i zaśmiałyście się.
- Tamten chłopak ...
- którego imienia nie znamy.
- Właśnie.
- Rozwala mnie twoje przezwisko dla niego ...
- Słodki blondynek ?
- Tak właśnie. - zachichotała. - Zjadłaś ?
- Tak.
- To chodźmy. - wstałyście i udałyście się w stronę centrum miasta. - Zakupy ?
- Nie mam pieniędzy. - westchnęłaś.
- W zasadzie ja też nie. - zaśmiałyście się. - Uważaj .
- Co ?! - popatrzyłaś na nią i weszłaś w jakiegoś chłopaka.
- Właśnie to... - uśmiechnęła się. Zauważyłaś, że miałaś mokrą bluzkę.
- Ojejku przepraszam. - powiedział chłopak.
- Nic się nie stało. To moja wina nie patrzyłam gdzie idę. - popatrzyłaś na niego. Miał blond włosy i ciemne okulary.
- Ja też nie byłem uważny. - sprzeczał się. - Może Ci to wynagrodzę ?
- Jak ? - spytałaś, a twoja znajoma przyglądała się całej tej sytuacji.
- Dasz się zaprosić na kawę ? - uśmiechnął się pokazując swoje zęby na których był ledwo widoczny aparat.
- Jasne, że tak.
- A tak w ogóle to Niall jestem. - podał ci rękę.
- (t.i). - odwzajemniłaś gest.
- Idziemy ?
- Tak.
- Powodzenia. - powiedziała twoja uśmiechnięta przyjaciółka. Wyglądała jakby ci zazdrościła. Weszliście do kawiarni za rogiem. Wzięliście kawę i usiedliście.
- Na prawdę przepraszam za bluzkę. - zaczął chłopak.
- Nic się nie stało nie przesadzaj.
- Dziwię się, że nie zaczęłaś krzyczeć.
- Niby dlaczego miałabym ?
- Zgadnę, że nie wiesz kim jestem.
- Nie bardzo.
- Jestem Niall Horan z One Direction.
- Moja przyjaciółka was kocha, a ja nie kojarzę. - uśmiechnęłaś się.
- Nie szkodzi.
- Dlaczego chodzisz w okularach ? - zapytałaś, bo ciekawość cię zżerała.
- W zasadzie to nie wiem. Zapomniałem o nich. - zaśmiał się i zdjął okulary. Porozmawialiście jeszcze godzinę i musiałaś wracać do domu, ponieważ mama się o ciebie martwiła. - Odprowadzę cię. - zaproponował.
- Ok. - odpowiedziałaś i wyszliście.
- Skąd jesteś ?
- Irlandia.
- Tak samo jak ja.
- Wiem. Wierz mi dużo o tobie wiem, bo ona cały czas o was nawija, a nigdy nie pokazała mi waszego zdjęcia i nie dała posłuchać piosenki.
- Fanki ... - zaśmialiście się.
- Tutaj mieszkam.
- Dasz mi swój numer ?
- (t.i) ! Chodź tu szybko ! - wołała twoja mama z okna w salonie.
- Z chęcią, ale muszę już iść.
- Może się jeszcze spotkamy.
- Może .. Pa. - powiedziałaś i poszłaś. Zachowałaś się bezczelnie, ale nie miałaś wyboru. - Jestem ! - krzyknęłaś jak weszłaś do domu.
- Słuchaj . - podeszła do ciebie mama. - Pierwszy raz nie będę pracować z mamą (i.t.p.).
- Dlaczego ? - zapytałaś zaskoczona.
- Nie wiem. W każdym razie jedziesz ze mną w trasę z jakimś zespołem.
- Ok. - wzruszyłaś ramionami i poszłaś do pokoju. Włączyłaś muzykę i zasnęłaś. Rano obudziły cię krzyki twojej mamy.
- (t.i) ! Szybko mamy 1,5 godziny ! - zerwałaś się szybko z łóżka. Zjadłaś coś, ubrałaś się, umyłaś, uczesałaś i poszłaś się spakować. Wzięłaś najważniejsze rzeczy. Zostało wam 30 minut.
- Jestem gotowa. - powiedziałaś jak zobaczyłaś mamę.
- Dobra jedziemy. - zabrałaś walizkę i wsiadłaś do samochodu. Wyrobiłyście się na czas.
- Wow. - powiedziałaś jak zobaczyłaś dom.
- Noo .... - przytaknęła twoja mama. - Chodź. - wyszłyście i ruszyłyście w stronę drzwi. Otworzył wam ochroniarz zespołu.
- Chłopaki ! Stylistka i jej córka już są ! - krzyknął mężczyzna. Weszłyście do salonu i ...
Znowu zachciało mi się podzielić imagina na części. Dodam kolejną jak będą 3 komentarze. O ile wam się podoba ; ) / Harriet xx
Za dużo!
Dzisiaj postaram sie wstawic imagina z Niall'em. To będzie dla wszystkich którzy chcieli, bo nie wyrabiam ;/ . / Harriet xx
11 listopada 2012
Sorry ;/
Dziewczyny sorki, że nie dodaje imaginów, ale coś mi wene zblokowało. Mam kilka pomysłów, ale beznadziejne. Obiecuję, że jak tylko dostanę weny napisze imaginy i z Niall'em i z Liam'em i z kim tam jeszcze będziecie chciały. Przy okazji dziękuję za miłe komentarze. Jeszcze raz przepraszam ; c paa ; ***
8 listopada 2012
24.
Dedyk dla Angeliki :)
Rozpoczął się rok szkolny. Twoja klasa składa się z 25 osób, ale na lekcjach jest was zazwyczaj 24, ponieważ należy do niej chłopak który olewa szkołę - Zayn Malik. Minął tydzień, a on jeszcze nie przyszedł na żadną lekcję. Minęły 2 tygodnie i wreszcie przyszedł, spóźnił się jakieś 10 minut, ale przyszedł. Popatrzyłaś się na niego, a on badał wzrokiem klasę.
- Należysz do tej klasy ? - zapytała nauczycielka od chemii.
- Chyba tak. - odpowiedział.
- To siadaj.
- Dobra. - usiadł w ostatniej ławce. Popatrzyłaś czy się już rozpakował. Ku twojemu zdziwieniu nie miał żadnych książek. Siedział i pisał SMS-y. Według ciebie był nawet przystojny.
- Nie wiesz ile ma lat ? - zapytałaś koleżanki z ławki.
- Podobno 19. - odpowiedziała. Zdziwiło cię to. - Czego pytasz ?
- A tak jakoś.
- Aha. - ucichłyście i słuchałyście co mówi nauczycielka. Był tylko na tej lekcji. Zmartwiło cię to. Na następny dzień przyszedł na 3 lekcje. I tak cały miesiąc czasami był na jednej, na dwóch lub na trzech. Po miesiącu zaczął chodzić częściej i nosił już długopis. Twoja koleżanka z ławki powiadomiła cię, że cały czas się na was patrzy. Nie przeszkadzało ci to. Któregoś dnia był na wszystkich lekcjach. Na godzinie wychowawczej pani go zapytała skąd taka zmiana.
- To moja sprawa. - odpowiedział jej. Schlebiało tobie i twojej znajomej, że się na was patrzy, ale zawsze kłóciłyście się na kogo, czy na ciebie czy na nią. Pewnego listopadowego dnia podszedł do ciebie po matematyce:
- Ty się dobrze uczysz nie ? - zapytał.
- No... można tak powiedzieć. - odpowiedziałaś.
- Wytłumaczyłabyś mi to ? - pokazał stronę z zeszytu na której była zamiana jednostek.
- Teraz ?
- Nie koniecznie.
- To kiedy ?
- A kiedy ci pasuje ?
- Emmm .... w czwartek po lekcjach.
- To przyjdę do ciebie.
- Ok. Pójdziemy razem po szkole.
- Dobra. - uśmiechnął się i odszedł.
- Yyyy ... ? - zapytała twoja koleżanka.
- No właśnie . Yyyy ... ? Patrzył na mnie ! - krzyknęłaś. I znowu zaczęłyście się kłócić. Tak jak mówiliście - przyszedł do ciebie po lekcjach w czwartek. Nie miałaś ochoty mamie mówić, że ma 19 lat, bo na pewno by go wyrzuciła. Weszliście do twojego pokoju i zaczęłaś mu tłumaczyć. Jak chciałaś go zapytać czy rozumie to się na ciebie patrzył.
- Czy ty mnie w ogóle słuchasz ?! - krzyknęłaś.
- Eee ... Tak. - odpowiedział.
- To zamień mi 10 metrów na kilometry. - zaczął coś pisać na kartce. Jak skończył pisać podał ci kartkę. - Tak, Zayn. 10 metrów to 200 kilometrów. - powiedziałaś ze sarkazmem.
- Oj przepraszam. Zagapiłem się.
- Dobra. Teraz słuchaj. - Tłumaczyłaś mu 2 godziny i w końcu zrozumiał. - Tyle ? Czy jeszcze czegoś nie rozumiesz ?
- Emmm ... Wszystkiego. - walnęłaś się w głowę. Wytłumaczyłaś mu tabliczkę mnożenia, z tym poszło ci łatwo. I jeszcze jak się oblicza pole.
- Dobra resztę kiedy indziej. - powiedziałaś i wstałaś.
- Kiedy ?
- Za tydzień.
- Ile mam ci zapłacić ?
- Bez przesady ! Chłopak z mojej klasy będzie mi płacił ... Zwariowałeś ?!
- Ja mówię poważnie.
- Ja też.
- Muszę iść.
- Ok.
- Pa.
- Narazie. -powiedział i wyszedł. Przychodził jeszcze kilka tygodni pod rząd. Nie przeszkadzało ci to, a twoja mama się przyzwyczaiła. Byłaś zakochana w tym chłopaku, ale nie wiedziałaś czy odwzajemnia twoje uczucia. Bałaś się go o to zapytać więc czekałaś aż on zrobi pierwszy krok.
- To chyba tyle. Resztę rozumiem. - powiedział Zayn kiedy był u ciebie ostatni raz na "korepetycjach".
- Ok. Jak nie będziesz czegoś rozumiał to przyjdź do mnie.
- Jasne, że przyjdę. - uśmiechnął się. Wydawało ci się, że chłopak jest, jak sam mówił, bad boy'em, ale tak naprawdę był wrażliwy i nieśmiały. Nie powiedział ci dlaczego nie chodził na lekcje, ale nie obchodziło ci to zbytnio.
- Idziesz już ? - popatrzyłaś na niego z nadzieją, że zostanie dłużej.
- Tak na mnie już czas. - odpowiedział.
- Skoro musisz. - powiedziałaś bardzo smutnym głosem chociaż nie chciałaś żeby tak wyszło.
- Czego jesteś smutna ? - podszedł do ciebie.
- No bo ja ... nie ważne.
- Powiedz.
- Nie lepiej nie.
- Napewno ?
- Tak. To nic takiego.
- Skoro tak sądzisz. - patrzyłaś jak odchodzi. Jak wyszedł popatrzyłaś przed siebie i powiedziałaś:
- Kocham Cię, Zayn. Kocham Cię ! - krzyknęłaś i się rozpłakałaś. Na szczęście nikogo nie było w domu. Żałowałaś, że mu tego nie powiedziałaś. Kilka minut później usłyszałaś, że drzwi się otwierają. Otarłaś łzy i usiadłaś na skraju łóżka.
- Zapomniałem ... - to był Zayn. Nie spodziewałaś się go. - Płakałaś ? - zapytał.
- Eee .. nie. - odpowiedziałaś szybko.
- Mówiłaś, że to nic poważnego.
- Bo tak jest.
- Mów o co chodzi. - usiadł obok ciebie.
- Ja ... - zaczęłaś. - Nie. Nie dam rady. - powiedziałaś. Usiadłaś trochę głębiej, oparłaś się o ścianę i włożyłaś twarz w ręce.
- Hej. Nie płacz. - pocieszał cię Zayn. - O co chodzi ?
- O nic.
- Dlaczego nie chcesz powiedzieć ?
- Bo byś mnie wyśmiał. - siedzieliście chwilę w ciszy. Nagle mulat usiadł tak blisko ciebie jak się dało i mocno cię przytulił.
- Nigdy bym tego nie zrobił. - popatrzyłaś na niego. - Nigdy. - powtórzył trochę ciszej i cię pocałował. Nie czułaś się nigdy bardziej szczęśliwa. Wtuliłaś się w niego.
- Kocham cię. - powiedziałaś.
- Ja ciebie też. - pocałował cię w głowę. - Wiesz ...
- Tak ?
- Nie powiedziałem ci jednej rzeczy o sobie .
- Czego ?
- Czegoś bardzo ważnego. - popatrzyłaś w jego oczy. - Znaczy może to nie jest takie ważne, ale istotne.
- No mów .
- Należę do zespołu.
- Jakiego ?
- One Direction.
- Gdzieś już to słyszałam.
- Możliwe.
- Ale to chyba w niczym nie przeszkadza ?
- W zasadzie to nie chyba, że przeszkadzają ci paparazzi i tłumy fanów. - zerwałaś się, a on zaśmiał. - Ja mówię poważnie.
- Nie przeszkadzają. - wpiłaś się w jego usta. - To kiedy poznam twoich przyjaciół ?
- Możesz nawet dzisiaj.
- Tylko napisze mamie kartkę, że wychodzę.
- Dobra. - napisałaś i wyszliście.
- To wy mieszkacie razem ? - zapytałaś zdziwiona jak dojechaliście.
- Tak. - powiedział.
- Jejku. - zaśmiał się. Weszliście do środka.
- Zaczekaj chwilkę. - powiedział Zayn jak byliście jeszcze " w drzwiach ". Gdzieś poszedł. Przeglądałaś się w lusterku kiedy podskoczyłaś ze strachu, bo mulat krzyknął:
- Harry! Złaź z tego stołu i idź się w coś ubrać ! - teraz ty się śmiałaś. - Niall ! Przestań żreć ! Zostaw coś dla gości ! - kontynuował. - Lou ?! Czego te marchewki są porozrzucane po całym pokoju ?! Liam ... Dobra z tobą jest wszystko ok.
- Dobra. Po co mamy to robić ?! Przyprowadziłeś jakąś laskę czy co ?! - zapytał któryś.
- Yyyyy ... No tak.
- Chłopaki, ruchy ! - powiedział inny. Ty zwijałaś się cały czas ze śmiechu.
- No ! - powiedział Zayn i wrócił do ciebie. - Wszystko ok ? - zapytał jak cię zobaczył.
- Tak. - odpowiedziałaś.
- To co cię tak śmieszy ?
- Twoi przyjaciele ? Trochę się o nich dowiedziałam.
- Ahh ... Słyszałaś ?
- Yhym... To ... eee... ten .. Harry ? był w majtkach czy jak ?
- Gorzej ... - przestałaś się śmiać. Nie chciałaś wiedzieć co tam się działo. - Dobra chodź. - zaprowadził cię do salonu. - Wow ! Postaraliście się .
- Ba ! Jak jakaś laska ma do nas przyjść to porządek musi być zawsze. - uśmiechnął się szeroko chłopak w loczkach. Podszedł do ciebie. - Harry jestem. - powiedział i podał ci rękę. Ty wybuchłaś śmiechem. Popatrzył na mulata zmieszany.
- (t.i) - powiedziałaś i uścisnęłaś dłoń jak się ogarnęłaś.
- Czego tak się śmiałaś ? Coś ze mną nie tak ? - powiedział smutno Harry.
- Nie ważne... - odpowiedziałaś.
- Słyszała jak się na was darłem. - wytłumaczył Zayn.
- Super ! Po prostu genialnie ! - krzyknął Harry.
- Niall. - podszedł teraz do ciebie blondyn.
- (t.i) - podaliście sobie ręce.
- Wydaje mi się, że słyszałaś jak Zayn darł się żebym przestał jeść.
- Owszem. - odpowiedziałaś.
- Ok. - powiedział i odszedł. Potem podszedł chłopak w koszulce w paski.
- Jestem Louis. - pocałował twoją dłoń.
- (t.i).
- A ja Liam. - podszedł chłopak, który według ciebie był normalny.
- (t.i). - uśmiechnęłaś się.
- Dobra chcesz coś o nich wiedzieć ? Po za tym, że to idioci ? - wtrącił Zayn.
- NIE ! - krzykną loczek. - To ja idę !
- To cześć ! - odpowiedzieli mu chórem.
- Dobra zostanę. - szybko powiedział Harry. Mulat przewrócił oczami.
- Chcę. - powiedziałaś.
- To o którym chcesz coś wiedzieć. - zapytał Zayn.
- Louis ! - powiedziałaś.
- Co ?! - zerwał się.
- Powiedz jej coś o sobie. - wytłumaczył mulat.
- Lubię marchewki, koszulki w paski, czerwone spodnie, mam piękną dziewczynę i jestem liderem w tym zespole. - powiedział dumnie, a wszyscy się zaśmiali łącznie z tobą. - No co ?
- Może teraz ... Liam. - powiedziałaś.
- Lubię Toy Story, boję się łyżek, jestem singlem, kocham naszych fanów itd.
- Łyżek ?! - zdziwiłaś się. On tylko kiwnął głową. Popatrzyłaś przebiegle na Hazzę. - On ! - wskazałaś na niego palcem.
- Jest zboczony ! - krzyknął Liam.
- I nieźle flirtuje. - wtrącił Lou.
- Lubi chodzić nago ! - krzyknął Niall, a potem dostał od loczka poduszką.
- Jestem romantyczny i lubię kotki. - w końcu powiedział i się uśmiechnął. - Niall, twoja kolej.
- Lubię jeść. - odpowiedział blondyn. - I jestem z Irlandii.
- Palanty. - wtrącił Zayn.
- To teraz ty powiedz coś o sobie. - powiedział któryś z nich.
- Nie trzeba. - wtargnęłaś. Rozmawialiście, a potem graliście w butelkę. Harry cały czas się na ciebie patrzył. - Weź mu coś powiedz. - szepnęłaś do Zayn'a.
- Komu ? - zapytał.
- Harremu.
- A co on robi ?
- Cały czas się na mnie patrzy. - zerknęłaś na loczka patrzył na ciebie, mulata i w końcu gdzieś indziej. Miło spędziłaś ten wieczór. Z Zayn'em byłaś już do końca życia. Mieliście dwójkę dzieci - chłopczyka i dziewczynkę. Były cudowne. Kochaliście się całą czwórką, a Harry był dalej wściekły na mulata za to, że usłyszałam, że był nagi oraz za to, że to Zayn z tobą jest, a nie on.
Beznadzieja pod koniec ! Ale szczerze... lałam jak pisałam o tej kłótni :D dzięki za miłe komentarze ;) mam nadzieję, że pod tym też się jakieś pojawią, nie koniecznie miłe. / Harriet xx
Rozpoczął się rok szkolny. Twoja klasa składa się z 25 osób, ale na lekcjach jest was zazwyczaj 24, ponieważ należy do niej chłopak który olewa szkołę - Zayn Malik. Minął tydzień, a on jeszcze nie przyszedł na żadną lekcję. Minęły 2 tygodnie i wreszcie przyszedł, spóźnił się jakieś 10 minut, ale przyszedł. Popatrzyłaś się na niego, a on badał wzrokiem klasę.
- Należysz do tej klasy ? - zapytała nauczycielka od chemii.
- Chyba tak. - odpowiedział.
- To siadaj.
- Dobra. - usiadł w ostatniej ławce. Popatrzyłaś czy się już rozpakował. Ku twojemu zdziwieniu nie miał żadnych książek. Siedział i pisał SMS-y. Według ciebie był nawet przystojny.
- Nie wiesz ile ma lat ? - zapytałaś koleżanki z ławki.
- Podobno 19. - odpowiedziała. Zdziwiło cię to. - Czego pytasz ?
- A tak jakoś.
- Aha. - ucichłyście i słuchałyście co mówi nauczycielka. Był tylko na tej lekcji. Zmartwiło cię to. Na następny dzień przyszedł na 3 lekcje. I tak cały miesiąc czasami był na jednej, na dwóch lub na trzech. Po miesiącu zaczął chodzić częściej i nosił już długopis. Twoja koleżanka z ławki powiadomiła cię, że cały czas się na was patrzy. Nie przeszkadzało ci to. Któregoś dnia był na wszystkich lekcjach. Na godzinie wychowawczej pani go zapytała skąd taka zmiana.
- To moja sprawa. - odpowiedział jej. Schlebiało tobie i twojej znajomej, że się na was patrzy, ale zawsze kłóciłyście się na kogo, czy na ciebie czy na nią. Pewnego listopadowego dnia podszedł do ciebie po matematyce:
- Ty się dobrze uczysz nie ? - zapytał.
- No... można tak powiedzieć. - odpowiedziałaś.
- Wytłumaczyłabyś mi to ? - pokazał stronę z zeszytu na której była zamiana jednostek.
- Teraz ?
- Nie koniecznie.
- To kiedy ?
- A kiedy ci pasuje ?
- Emmm .... w czwartek po lekcjach.
- To przyjdę do ciebie.
- Ok. Pójdziemy razem po szkole.
- Dobra. - uśmiechnął się i odszedł.
- Yyyy ... ? - zapytała twoja koleżanka.
- No właśnie . Yyyy ... ? Patrzył na mnie ! - krzyknęłaś. I znowu zaczęłyście się kłócić. Tak jak mówiliście - przyszedł do ciebie po lekcjach w czwartek. Nie miałaś ochoty mamie mówić, że ma 19 lat, bo na pewno by go wyrzuciła. Weszliście do twojego pokoju i zaczęłaś mu tłumaczyć. Jak chciałaś go zapytać czy rozumie to się na ciebie patrzył.
- Czy ty mnie w ogóle słuchasz ?! - krzyknęłaś.
- Eee ... Tak. - odpowiedział.
- To zamień mi 10 metrów na kilometry. - zaczął coś pisać na kartce. Jak skończył pisać podał ci kartkę. - Tak, Zayn. 10 metrów to 200 kilometrów. - powiedziałaś ze sarkazmem.
- Oj przepraszam. Zagapiłem się.
- Dobra. Teraz słuchaj. - Tłumaczyłaś mu 2 godziny i w końcu zrozumiał. - Tyle ? Czy jeszcze czegoś nie rozumiesz ?
- Emmm ... Wszystkiego. - walnęłaś się w głowę. Wytłumaczyłaś mu tabliczkę mnożenia, z tym poszło ci łatwo. I jeszcze jak się oblicza pole.
- Dobra resztę kiedy indziej. - powiedziałaś i wstałaś.
- Kiedy ?
- Za tydzień.
- Ile mam ci zapłacić ?
- Bez przesady ! Chłopak z mojej klasy będzie mi płacił ... Zwariowałeś ?!
- Ja mówię poważnie.
- Ja też.
- Muszę iść.
- Ok.
- Pa.
- Narazie. -powiedział i wyszedł. Przychodził jeszcze kilka tygodni pod rząd. Nie przeszkadzało ci to, a twoja mama się przyzwyczaiła. Byłaś zakochana w tym chłopaku, ale nie wiedziałaś czy odwzajemnia twoje uczucia. Bałaś się go o to zapytać więc czekałaś aż on zrobi pierwszy krok.
- To chyba tyle. Resztę rozumiem. - powiedział Zayn kiedy był u ciebie ostatni raz na "korepetycjach".
- Ok. Jak nie będziesz czegoś rozumiał to przyjdź do mnie.
- Jasne, że przyjdę. - uśmiechnął się. Wydawało ci się, że chłopak jest, jak sam mówił, bad boy'em, ale tak naprawdę był wrażliwy i nieśmiały. Nie powiedział ci dlaczego nie chodził na lekcje, ale nie obchodziło ci to zbytnio.
- Idziesz już ? - popatrzyłaś na niego z nadzieją, że zostanie dłużej.
- Tak na mnie już czas. - odpowiedział.
- Skoro musisz. - powiedziałaś bardzo smutnym głosem chociaż nie chciałaś żeby tak wyszło.
- Czego jesteś smutna ? - podszedł do ciebie.
- No bo ja ... nie ważne.
- Powiedz.
- Nie lepiej nie.
- Napewno ?
- Tak. To nic takiego.
- Skoro tak sądzisz. - patrzyłaś jak odchodzi. Jak wyszedł popatrzyłaś przed siebie i powiedziałaś:
- Kocham Cię, Zayn. Kocham Cię ! - krzyknęłaś i się rozpłakałaś. Na szczęście nikogo nie było w domu. Żałowałaś, że mu tego nie powiedziałaś. Kilka minut później usłyszałaś, że drzwi się otwierają. Otarłaś łzy i usiadłaś na skraju łóżka.
- Zapomniałem ... - to był Zayn. Nie spodziewałaś się go. - Płakałaś ? - zapytał.
- Eee .. nie. - odpowiedziałaś szybko.
- Mówiłaś, że to nic poważnego.
- Bo tak jest.
- Mów o co chodzi. - usiadł obok ciebie.
- Ja ... - zaczęłaś. - Nie. Nie dam rady. - powiedziałaś. Usiadłaś trochę głębiej, oparłaś się o ścianę i włożyłaś twarz w ręce.
- Hej. Nie płacz. - pocieszał cię Zayn. - O co chodzi ?
- O nic.
- Dlaczego nie chcesz powiedzieć ?
- Bo byś mnie wyśmiał. - siedzieliście chwilę w ciszy. Nagle mulat usiadł tak blisko ciebie jak się dało i mocno cię przytulił.
- Nigdy bym tego nie zrobił. - popatrzyłaś na niego. - Nigdy. - powtórzył trochę ciszej i cię pocałował. Nie czułaś się nigdy bardziej szczęśliwa. Wtuliłaś się w niego.
- Kocham cię. - powiedziałaś.
- Ja ciebie też. - pocałował cię w głowę. - Wiesz ...
- Tak ?
- Nie powiedziałem ci jednej rzeczy o sobie .
- Czego ?
- Czegoś bardzo ważnego. - popatrzyłaś w jego oczy. - Znaczy może to nie jest takie ważne, ale istotne.
- No mów .
- Należę do zespołu.
- Jakiego ?
- One Direction.
- Gdzieś już to słyszałam.
- Możliwe.
- Ale to chyba w niczym nie przeszkadza ?
- W zasadzie to nie chyba, że przeszkadzają ci paparazzi i tłumy fanów. - zerwałaś się, a on zaśmiał. - Ja mówię poważnie.
- Nie przeszkadzają. - wpiłaś się w jego usta. - To kiedy poznam twoich przyjaciół ?
- Możesz nawet dzisiaj.
- Tylko napisze mamie kartkę, że wychodzę.
- Dobra. - napisałaś i wyszliście.
- To wy mieszkacie razem ? - zapytałaś zdziwiona jak dojechaliście.
- Tak. - powiedział.
- Jejku. - zaśmiał się. Weszliście do środka.
- Zaczekaj chwilkę. - powiedział Zayn jak byliście jeszcze " w drzwiach ". Gdzieś poszedł. Przeglądałaś się w lusterku kiedy podskoczyłaś ze strachu, bo mulat krzyknął:
- Harry! Złaź z tego stołu i idź się w coś ubrać ! - teraz ty się śmiałaś. - Niall ! Przestań żreć ! Zostaw coś dla gości ! - kontynuował. - Lou ?! Czego te marchewki są porozrzucane po całym pokoju ?! Liam ... Dobra z tobą jest wszystko ok.
- Dobra. Po co mamy to robić ?! Przyprowadziłeś jakąś laskę czy co ?! - zapytał któryś.
- Yyyyy ... No tak.
- Chłopaki, ruchy ! - powiedział inny. Ty zwijałaś się cały czas ze śmiechu.
- No ! - powiedział Zayn i wrócił do ciebie. - Wszystko ok ? - zapytał jak cię zobaczył.
- Tak. - odpowiedziałaś.
- To co cię tak śmieszy ?
- Twoi przyjaciele ? Trochę się o nich dowiedziałam.
- Ahh ... Słyszałaś ?
- Yhym... To ... eee... ten .. Harry ? był w majtkach czy jak ?
- Gorzej ... - przestałaś się śmiać. Nie chciałaś wiedzieć co tam się działo. - Dobra chodź. - zaprowadził cię do salonu. - Wow ! Postaraliście się .
- Ba ! Jak jakaś laska ma do nas przyjść to porządek musi być zawsze. - uśmiechnął się szeroko chłopak w loczkach. Podszedł do ciebie. - Harry jestem. - powiedział i podał ci rękę. Ty wybuchłaś śmiechem. Popatrzył na mulata zmieszany.
- (t.i) - powiedziałaś i uścisnęłaś dłoń jak się ogarnęłaś.
- Czego tak się śmiałaś ? Coś ze mną nie tak ? - powiedział smutno Harry.
- Nie ważne... - odpowiedziałaś.
- Słyszała jak się na was darłem. - wytłumaczył Zayn.
- Super ! Po prostu genialnie ! - krzyknął Harry.
- Niall. - podszedł teraz do ciebie blondyn.
- (t.i) - podaliście sobie ręce.
- Wydaje mi się, że słyszałaś jak Zayn darł się żebym przestał jeść.
- Owszem. - odpowiedziałaś.
- Ok. - powiedział i odszedł. Potem podszedł chłopak w koszulce w paski.
- Jestem Louis. - pocałował twoją dłoń.
- (t.i).
- A ja Liam. - podszedł chłopak, który według ciebie był normalny.
- (t.i). - uśmiechnęłaś się.
- Dobra chcesz coś o nich wiedzieć ? Po za tym, że to idioci ? - wtrącił Zayn.
- NIE ! - krzykną loczek. - To ja idę !
- To cześć ! - odpowiedzieli mu chórem.
- Dobra zostanę. - szybko powiedział Harry. Mulat przewrócił oczami.
- Chcę. - powiedziałaś.
- To o którym chcesz coś wiedzieć. - zapytał Zayn.
- Louis ! - powiedziałaś.
- Co ?! - zerwał się.
- Powiedz jej coś o sobie. - wytłumaczył mulat.
- Lubię marchewki, koszulki w paski, czerwone spodnie, mam piękną dziewczynę i jestem liderem w tym zespole. - powiedział dumnie, a wszyscy się zaśmiali łącznie z tobą. - No co ?
- Może teraz ... Liam. - powiedziałaś.
- Lubię Toy Story, boję się łyżek, jestem singlem, kocham naszych fanów itd.
- Łyżek ?! - zdziwiłaś się. On tylko kiwnął głową. Popatrzyłaś przebiegle na Hazzę. - On ! - wskazałaś na niego palcem.
- Jest zboczony ! - krzyknął Liam.
- I nieźle flirtuje. - wtrącił Lou.
- Lubi chodzić nago ! - krzyknął Niall, a potem dostał od loczka poduszką.
- Jestem romantyczny i lubię kotki. - w końcu powiedział i się uśmiechnął. - Niall, twoja kolej.
- Lubię jeść. - odpowiedział blondyn. - I jestem z Irlandii.
- Palanty. - wtrącił Zayn.
- To teraz ty powiedz coś o sobie. - powiedział któryś z nich.
- Nie trzeba. - wtargnęłaś. Rozmawialiście, a potem graliście w butelkę. Harry cały czas się na ciebie patrzył. - Weź mu coś powiedz. - szepnęłaś do Zayn'a.
- Komu ? - zapytał.
- Harremu.
- A co on robi ?
- Cały czas się na mnie patrzy. - zerknęłaś na loczka patrzył na ciebie, mulata i w końcu gdzieś indziej. Miło spędziłaś ten wieczór. Z Zayn'em byłaś już do końca życia. Mieliście dwójkę dzieci - chłopczyka i dziewczynkę. Były cudowne. Kochaliście się całą czwórką, a Harry był dalej wściekły na mulata za to, że usłyszałam, że był nagi oraz za to, że to Zayn z tobą jest, a nie on.
Beznadzieja pod koniec ! Ale szczerze... lałam jak pisałam o tej kłótni :D dzięki za miłe komentarze ;) mam nadzieję, że pod tym też się jakieś pojawią, nie koniecznie miłe. / Harriet xx
Przepraszam, choroba ;c
Przepraszam, że mnie tak długo nie było, ale chora jestem :/ postaram się dzisiaj dodać imagina z Zayn'em. Słyszałyście że Niall ma facebook'a ? xD Jak znajde link to wam dam. / Harriet xx
4 listopada 2012
Podpisywać się ! :P
Mam taką prośbę . Jak jesteście anonimowi to sie chociaż podpisujcie. / Harriet xx
23.
Dedyk dla Anonimowy :)) z Louis'em
Siedziałaś i bawiłaś swoje dziecko. Miałaś 19 lat. Twój chłopak - Louis Tomlinson - cię zostawił. Już prawie byliście małżeństwem, ale on odszedł nie mówiąc dlaczego. Zadzwoniłaś do swojej mamy i zapytałaś czy nie mogła by chwilkę przypilnować twojej córeczki - Reachel. Miała oczka po tatusiu, włosy również. Tęskniłaś za nim mimo że tak okrutnie cię potraktował. Tego dnia żałowałaś, że powiedziałaś mu o ciąży.
- Może mnie w ogóle nie kochał ? Może myślał, że nie poradzi sobie z dzieckiem ? - myślałaś codziennie. Mała miała już 2 latka. Nie uczyłaś jej mówić po angielsku mimo że mieszkałaś z nią w Londynie. Po polsku łatwiej ci było się z nią dogadać. Twoja mama przyszła, a ty wyszłaś na spacer. W parku usiadłaś na ławce i patrzyłaś to na ludzi, to na niebo. Lubiłaś tak siedzieć i obserwować. Czasami przysłuchiwałaś się rozmowie innych. Tym razem obiła ci się o uszy rozmowa dwóch nastolatek które siedziały nie daleko:
- Wiesz, że dzisiaj jest koncert 1D ? - prawie pisnęła jedna.
- Tak ! - odpowiedziała jej druga.
- Idziesz ?
- No ba ! Jasne, że tak. Bilety już mam . - pomachała tej pierwszej nimi przed oczami.
- Widzę. Ja też mam. - zaczęły piszczeć.
- Directionerki ... - pomyślałaś. - Może pójdę na ten koncert. Jest okazja go spotkać. Ale skąd wezmę bilety? Miejmy nadzieję, że można je jeszcze kupić. - słuchałaś dalej.
- A po co ci dwa ? - zapytała pierwsza .
- Jeden kupiłam dla siebie, a drugi sprzedam.
- Dobry pomysł. - ucichły.
- Sprzeda ?! - przeleciało ci przez myśli. Wstałaś i podeszłaś do dziewczynki. Nie było trudno. Sprzedała bilety po przestępnej cenie. - Mam bilety. Teraz do domu i się przygotować. - wróciłaś do swojej córeczki.
- Mamo, zostaniesz jeszcze kilka godzin z małą ? - spytałaś.
- A gdzie idziesz ? - odpowiedziała pytaniem.
- A na koncert.
- Kogo ?
- One Direction. - powiedziałaś ze wzgardą myśląc o Lou.
- Powodzenia.
- Dzięki. To zostaniesz ?
- Jasne, że tak.
-Ok. To ja lecę się przebrać.
- Dobra. - poszłaś do sypialni. Wybrałaś luźne ciuchy. Chwilę potem do pokoju wbiegła Reachel.
- Hej mała. - powiedziałaś. Podbiegła do ciebie, a ty kucnęłaś i mocno ją przytuliłaś. Kochałaś ją nad życie. - Będziesz grzeczna ? - pokiwała głową. - To dobrze. Pa. - dałaś jej całusa w policzek i wyszłaś. Byłaś już niedaleko miejsca gdzie miał się odbyć koncert. Zanim weszłaś wzięłaś głęboki oddech. Zajęłaś miejsce i czekałaś z niecierpliwością. Muzyka zabrzmiała, chłopaki wbiegli na scenę. Twój wzrok przeniósł się na Louis'a. W oczach stanęły ci łzy. Stwierdziłaś, że to nie był najlepszy pomysł. Chłopak także na ciebie patrzył. Nie wytrzymałaś. Wzięłaś torebkę i wybiegłaś. Lou zrobił to samo. Cały czas płakałaś. Żałowałaś tego, że tam poszłaś. Chłopak cały czas krzyczał za tobą i cię gonił. W końcu do ciebie dobiegł i cię zatrzymał.
- Poczekaj. - powiedział. Odwróciłaś się.
- Co ? - odpowiedziałaś. Patrzył cały czas na ciebie. Nic nie mówił. - No ?! Co chcesz ?!
- Tęskniłem. - przytulił cię. Nie mogłaś się powstrzymać. Zrobiłaś to samo.
- Ja też.
-Naprawdę ?
- Tak ! A co ty myślałeś ?! Zostawiłeś mnie z tym wszystkim !
- Przepraszam.
- Myślisz, że tym wszystko naprawisz ?!
- Nie.
- Może mi powiesz dlaczego to zrobiłeś.
- Menadżer mi kazał. - westchnął. - Powiedział, że jak fani będą wiedzieć o dziecku to odejdą.
- Kariera ważniejsza od rodziny.
- Nigdy.
- To dlaczego to zrobiłeś ?!
- Chciałabyś gdybym odszedł z zespołu i stracił fanów ?! Owszem mogło tak się stać. Ale pomyśl jak zarabiałbym na nas ?!
- Racja. - westchnęłaś teraz ty. - Nie chciałabym.
- To wybaczysz mi ?
- Tak.
- Kocham cię. - chciał cię pocałować, ale go odepchnęłaś.
- Na to sobie nie pozwalaj !
- Przepraszam. Emm ... Chłopczyk czy dziewczynka ?
- Dziewczynka.
- Jak ma na imię ?
- Reachel.
- Naprawdę ?!
- Tak. - teraz przypomniałaś sobie dlaczego dałaś jej tak na imię. Lou zawsze chciał nazwać swoje dziecko.
- A ...
- Tak ?
- Mógłbym ją zobaczyć ?
- Jeszcze czego ?!
- Olałem dla ciebie koncert.
- Eh... Dobra chodź. - szliście pomału w stronę twojego domu. W zasadzie to waszego, bo to on go wam kupił.
- Wróć do mnie. - powiedział.
- Nie.
- Dlaczego ?
- Nie zdajesz sobie sprawy jak mnie zraniłeś.
- Przykro mi. - Szliście w ciszy. Weszliście do mieszkania. Twoja mama kiedy was zobaczyła szybko się zerwała.
- Co ty tu robisz ?! - krzyknęła do chłopaka.
- Przyszedł do małej. Gdzie jest ?
- W pokoju. Ani waż mi się jej dotknąć ! - zastrzegła Louis'a. Kiwnął głową. Włożyłaś głowę do pokoju.
- Kochanie masz gościa. - powiedziałaś do swojej córeczki. Odwróciła się i do pokoju wszedł Lou.
- Czeeeść. - powiedział do niej. Popatrzyła na niego, a potem na ciebie.
- Poznaj swojego tatusia. - westchnęłaś. Mała się uśmiechnęła i przytuliła go. - Masz pozwolenie. - powiedziałaś do niego. Weszła twoja mama. Poprosiłaś ją na słówko. - On chce do mnie wrócić. - powiedziałaś.
- Co ?! - krzyknęła.
- Spokojnie.
- Jak do niego wrócisz to już nigdy nie proś mnie żebym tu przychodziła ! Nie postawię stopy w tym domu jak on tu będzie ! - przemyślałaś to. Kochałaś go.
- To trudno. - naburmuszyła się i wyszła. - Emm ... Lou . - powiedziałaś.
- Tak ? - zapytał .
- Wiesz ...
- Hmm ?
- Chyba skorzystam z propozycji.
- Jakiej ?
- Wrócę do ciebie, ale pod jednym warunkiem.
- Jakim ?
- Nie rób mi tego nigdy więcej.
- Obiecuję. - podszedł do ciebie i cię pocałował. Nie sprzeciwiałaś się.
- Wiesz, że tam trwa twój koncert ?
- Zapomniałem ! Muszę iść.
- Jeżeli to nie problem to wezmę małą na koncert, bo mama ma focha. - zaśmiałaś się.
- Jasne. Weź ją. Mam gdzieś menadżera. Rodzina ważniejsza. Pa. - powiedział i poszedł. Ubrałaś małą i wyszłaś. Gdy byłaś na miejscu wszystkie fanki popatrzyły na ciebie. Wszystkie coś szeptały. Jedna krzyknęła :
- To jest eks Louis'a ! - chłopak również zwrócił na was wzrok.
- Jestem wujkiem ! - krzyknął Harry i zaczął tańczyć. Wszystkie fanki się z niego śmiały, a potem biły brawo. Okazało się, że dla ciebie i Louis'a.
- Podobny. - powiedział Liam.
- Bardzo. - przytaknął Niall, a Zayn zagwizdał. Uśmiechnęłaś się. Chciałaś pójść na swoje miejsce, ale loczek popatrzył na ciebie spode łba.
- Chyba nie zamierzasz tam stać ?! - krzyknął Hazz. - Właź na scenę i za kulisy ! - zaśmiałaś się, ale zrobiłaś to co kazał. Usłyszałaś przez przypadek jak ich menadżer skarżył się na to, że Lou przyznał się do tego, że ma dziecko. Zrobiło ci się ciężko więc postawiłaś małą na podłodze. Odpisałaś koleżance na SMS-a który niedawno przyszedł, a gdy chciałaś zerknąć co robi Reachel wystraszyłaś się. Nie było jej. Widziałaś jak Niall zwija się ze śmiechu. Popatrzyłaś na scenę. Mała szła do swojego tatusia. Darłaś się na Lou, ale on nic nie słyszał.
- Brawa dla nowego członka zespołu ! - powiedział żartobliwie Liam. Wtedy dopiero Louis się odwrócił i ją zobaczył. Też się zaśmiał i wziął małą na ręce.
- Awww - powiedziały wszystkie fanki i zaczęły robić mnóstwo zdjęć. Uśmiechnęłaś się. Po koncercie wróciliście z Lou do domu. Mała w ogóle nie była zmęczona. Popatrzyła na was i zaśpiewała " I wanna save youuuuuuuuuuuu!". Zaśmialiście się. Położyłaś Reachel do łóżka i z Lou'im zrobiliście to samo. Kilka miesięcy później odbył się wasz ślub. To był według ciebie najlepszy dzień w życiu. Co do menadżera przestało mu przeszkadzać, że Louis ma dziecko, bo zyskali dzięki temu wielu nowych fanów.
Co myślicie ? Podoba się ? :) chyba zły nie jest xD Zostawcie komentarze :)) / Harriet xx
Siedziałaś i bawiłaś swoje dziecko. Miałaś 19 lat. Twój chłopak - Louis Tomlinson - cię zostawił. Już prawie byliście małżeństwem, ale on odszedł nie mówiąc dlaczego. Zadzwoniłaś do swojej mamy i zapytałaś czy nie mogła by chwilkę przypilnować twojej córeczki - Reachel. Miała oczka po tatusiu, włosy również. Tęskniłaś za nim mimo że tak okrutnie cię potraktował. Tego dnia żałowałaś, że powiedziałaś mu o ciąży.
- Może mnie w ogóle nie kochał ? Może myślał, że nie poradzi sobie z dzieckiem ? - myślałaś codziennie. Mała miała już 2 latka. Nie uczyłaś jej mówić po angielsku mimo że mieszkałaś z nią w Londynie. Po polsku łatwiej ci było się z nią dogadać. Twoja mama przyszła, a ty wyszłaś na spacer. W parku usiadłaś na ławce i patrzyłaś to na ludzi, to na niebo. Lubiłaś tak siedzieć i obserwować. Czasami przysłuchiwałaś się rozmowie innych. Tym razem obiła ci się o uszy rozmowa dwóch nastolatek które siedziały nie daleko:
- Wiesz, że dzisiaj jest koncert 1D ? - prawie pisnęła jedna.
- Tak ! - odpowiedziała jej druga.
- Idziesz ?
- No ba ! Jasne, że tak. Bilety już mam . - pomachała tej pierwszej nimi przed oczami.
- Widzę. Ja też mam. - zaczęły piszczeć.
- Directionerki ... - pomyślałaś. - Może pójdę na ten koncert. Jest okazja go spotkać. Ale skąd wezmę bilety? Miejmy nadzieję, że można je jeszcze kupić. - słuchałaś dalej.
- A po co ci dwa ? - zapytała pierwsza .
- Jeden kupiłam dla siebie, a drugi sprzedam.
- Dobry pomysł. - ucichły.
- Sprzeda ?! - przeleciało ci przez myśli. Wstałaś i podeszłaś do dziewczynki. Nie było trudno. Sprzedała bilety po przestępnej cenie. - Mam bilety. Teraz do domu i się przygotować. - wróciłaś do swojej córeczki.
- Mamo, zostaniesz jeszcze kilka godzin z małą ? - spytałaś.
- A gdzie idziesz ? - odpowiedziała pytaniem.
- A na koncert.
- Kogo ?
- One Direction. - powiedziałaś ze wzgardą myśląc o Lou.
- Powodzenia.
- Dzięki. To zostaniesz ?
- Jasne, że tak.
-Ok. To ja lecę się przebrać.
- Dobra. - poszłaś do sypialni. Wybrałaś luźne ciuchy. Chwilę potem do pokoju wbiegła Reachel.
- Hej mała. - powiedziałaś. Podbiegła do ciebie, a ty kucnęłaś i mocno ją przytuliłaś. Kochałaś ją nad życie. - Będziesz grzeczna ? - pokiwała głową. - To dobrze. Pa. - dałaś jej całusa w policzek i wyszłaś. Byłaś już niedaleko miejsca gdzie miał się odbyć koncert. Zanim weszłaś wzięłaś głęboki oddech. Zajęłaś miejsce i czekałaś z niecierpliwością. Muzyka zabrzmiała, chłopaki wbiegli na scenę. Twój wzrok przeniósł się na Louis'a. W oczach stanęły ci łzy. Stwierdziłaś, że to nie był najlepszy pomysł. Chłopak także na ciebie patrzył. Nie wytrzymałaś. Wzięłaś torebkę i wybiegłaś. Lou zrobił to samo. Cały czas płakałaś. Żałowałaś tego, że tam poszłaś. Chłopak cały czas krzyczał za tobą i cię gonił. W końcu do ciebie dobiegł i cię zatrzymał.
- Poczekaj. - powiedział. Odwróciłaś się.
- Co ? - odpowiedziałaś. Patrzył cały czas na ciebie. Nic nie mówił. - No ?! Co chcesz ?!
- Tęskniłem. - przytulił cię. Nie mogłaś się powstrzymać. Zrobiłaś to samo.
- Ja też.
-Naprawdę ?
- Tak ! A co ty myślałeś ?! Zostawiłeś mnie z tym wszystkim !
- Przepraszam.
- Myślisz, że tym wszystko naprawisz ?!
- Nie.
- Może mi powiesz dlaczego to zrobiłeś.
- Menadżer mi kazał. - westchnął. - Powiedział, że jak fani będą wiedzieć o dziecku to odejdą.
- Kariera ważniejsza od rodziny.
- Nigdy.
- To dlaczego to zrobiłeś ?!
- Chciałabyś gdybym odszedł z zespołu i stracił fanów ?! Owszem mogło tak się stać. Ale pomyśl jak zarabiałbym na nas ?!
- Racja. - westchnęłaś teraz ty. - Nie chciałabym.
- To wybaczysz mi ?
- Tak.
- Kocham cię. - chciał cię pocałować, ale go odepchnęłaś.
- Na to sobie nie pozwalaj !
- Przepraszam. Emm ... Chłopczyk czy dziewczynka ?
- Dziewczynka.
- Jak ma na imię ?
- Reachel.
- Naprawdę ?!
- Tak. - teraz przypomniałaś sobie dlaczego dałaś jej tak na imię. Lou zawsze chciał nazwać swoje dziecko.
- A ...
- Tak ?
- Mógłbym ją zobaczyć ?
- Jeszcze czego ?!
- Olałem dla ciebie koncert.
- Eh... Dobra chodź. - szliście pomału w stronę twojego domu. W zasadzie to waszego, bo to on go wam kupił.
- Wróć do mnie. - powiedział.
- Nie.
- Dlaczego ?
- Nie zdajesz sobie sprawy jak mnie zraniłeś.
- Przykro mi. - Szliście w ciszy. Weszliście do mieszkania. Twoja mama kiedy was zobaczyła szybko się zerwała.
- Co ty tu robisz ?! - krzyknęła do chłopaka.
- Przyszedł do małej. Gdzie jest ?
- W pokoju. Ani waż mi się jej dotknąć ! - zastrzegła Louis'a. Kiwnął głową. Włożyłaś głowę do pokoju.
- Kochanie masz gościa. - powiedziałaś do swojej córeczki. Odwróciła się i do pokoju wszedł Lou.
- Czeeeść. - powiedział do niej. Popatrzyła na niego, a potem na ciebie.
- Poznaj swojego tatusia. - westchnęłaś. Mała się uśmiechnęła i przytuliła go. - Masz pozwolenie. - powiedziałaś do niego. Weszła twoja mama. Poprosiłaś ją na słówko. - On chce do mnie wrócić. - powiedziałaś.
- Co ?! - krzyknęła.
- Spokojnie.
- Jak do niego wrócisz to już nigdy nie proś mnie żebym tu przychodziła ! Nie postawię stopy w tym domu jak on tu będzie ! - przemyślałaś to. Kochałaś go.
- To trudno. - naburmuszyła się i wyszła. - Emm ... Lou . - powiedziałaś.
- Tak ? - zapytał .
- Wiesz ...
- Hmm ?
- Chyba skorzystam z propozycji.
- Jakiej ?
- Wrócę do ciebie, ale pod jednym warunkiem.
- Jakim ?
- Nie rób mi tego nigdy więcej.
- Obiecuję. - podszedł do ciebie i cię pocałował. Nie sprzeciwiałaś się.
- Wiesz, że tam trwa twój koncert ?
- Zapomniałem ! Muszę iść.
- Jeżeli to nie problem to wezmę małą na koncert, bo mama ma focha. - zaśmiałaś się.
- Jasne. Weź ją. Mam gdzieś menadżera. Rodzina ważniejsza. Pa. - powiedział i poszedł. Ubrałaś małą i wyszłaś. Gdy byłaś na miejscu wszystkie fanki popatrzyły na ciebie. Wszystkie coś szeptały. Jedna krzyknęła :
- To jest eks Louis'a ! - chłopak również zwrócił na was wzrok.
- Jestem wujkiem ! - krzyknął Harry i zaczął tańczyć. Wszystkie fanki się z niego śmiały, a potem biły brawo. Okazało się, że dla ciebie i Louis'a.
- Podobny. - powiedział Liam.
- Bardzo. - przytaknął Niall, a Zayn zagwizdał. Uśmiechnęłaś się. Chciałaś pójść na swoje miejsce, ale loczek popatrzył na ciebie spode łba.
- Chyba nie zamierzasz tam stać ?! - krzyknął Hazz. - Właź na scenę i za kulisy ! - zaśmiałaś się, ale zrobiłaś to co kazał. Usłyszałaś przez przypadek jak ich menadżer skarżył się na to, że Lou przyznał się do tego, że ma dziecko. Zrobiło ci się ciężko więc postawiłaś małą na podłodze. Odpisałaś koleżance na SMS-a który niedawno przyszedł, a gdy chciałaś zerknąć co robi Reachel wystraszyłaś się. Nie było jej. Widziałaś jak Niall zwija się ze śmiechu. Popatrzyłaś na scenę. Mała szła do swojego tatusia. Darłaś się na Lou, ale on nic nie słyszał.
- Brawa dla nowego członka zespołu ! - powiedział żartobliwie Liam. Wtedy dopiero Louis się odwrócił i ją zobaczył. Też się zaśmiał i wziął małą na ręce.
- Awww - powiedziały wszystkie fanki i zaczęły robić mnóstwo zdjęć. Uśmiechnęłaś się. Po koncercie wróciliście z Lou do domu. Mała w ogóle nie była zmęczona. Popatrzyła na was i zaśpiewała " I wanna save youuuuuuuuuuuu!". Zaśmialiście się. Położyłaś Reachel do łóżka i z Lou'im zrobiliście to samo. Kilka miesięcy później odbył się wasz ślub. To był według ciebie najlepszy dzień w życiu. Co do menadżera przestało mu przeszkadzać, że Louis ma dziecko, bo zyskali dzięki temu wielu nowych fanów.
Co myślicie ? Podoba się ? :) chyba zły nie jest xD Zostawcie komentarze :)) / Harriet xx
Dzięki <33
Dziękuję wszystkim za te 2000 wejść <33 jeżeli chciałybyście jakieś dedyki to piszcie czy zdjęcia czy imaginy i z kim. Ja teraz spadam do kościoła . paa ; ** / Harriet xx
PS Chłopcy są już w Londynie ;))
2 listopada 2012
22.
Dla Anonimowy ;) dedyk z Harry'm
Drugi miesiąc szkoły, a oni już zadają jakieś większe zadania. Denerwujące. Twoja klasa jest nieliczna. 25 osób w tym ty i mega gwiazda - Harry Styles. Tak właśnie chodzisz z nim do klasy. Twoje koleżanki go wielbią, całe One Direction. Ty za nimi nie przepadasz. Słuchasz innej muzyki np.: rock'a.
Na pierwszej lekcji miałaś angielski. Nienawidziłaś nauczyciela tego przedmiotu. Wyjątkowo cię wkurzał.
- Chciałbym żebyście na za dwa tygodnie zrobili projekt o Londynie. Co w nim lubicie itd. - zaczął nauczyciel - Żeby nie było sprzeczek zrobimy losowanie. Będziecie pracować w dwójkach. - wziął jakieś pudełko i wrzucił tam karteczki z waszymi imionami. Chciałaś robić ten projekt ze swoją przyjaciółką, ale los ci nie pomógł . Przyszła kolej na ciebie. Włożyłaś rękę do pudełka i losowałaś. Otworzyłaś karteczkę:
- Harry Styles - powiedziałaś. Byłaś zawiedziona i wkurzona, że musisz pracować akurat z nim. Po lekcjach chłopak podszedł do ciebie i zagadnął :
- Cześć.
- Hej. - odpowiedziałaś .
- Jesteśmy razem w parze.
- Yhym. I co z tego ?
- No może się spotkamy i obgadamy ten projekt?
- Mamy jeszcze 2 tygodnie. Z resztą mam ochotę zmienić partnera, więc na nic nie licz.
- Dlaczego ?
- Nie przepadam za tobą. - powiedziałaś i poszłaś widząc, że chłopak staną. Wiedziałaś, że go uraziłaś, ale taka była prawda. Poszłaś do klasy zapytać o zmianę. Nie zgodził się. Wróciłaś wkurzona do domu, usiadłaś na łóżku i zaczęłaś słuchać muzyki.
- Dobra - pomyślałaś. - Niech będzie. Mogę być z nim w parze, ale jak tylko będzie mnie wkurzał to go zostawię z tym sama. - po 10 minutach zabrałaś się do zadań. Byłaś bardzo mądra i inteligentna, ale nikomu się nie przyznawałaś.
***Tydzień później***
Znowu po lekcjach podszedł do ciebie Harry.
- I co udało się ? - zapytał.
- Nie. - odpowiedziałaś.
- Czyli pracujemy razem ?
- Tak. Dzisiaj u mnie o 16. - powiedziałaś i poszłaś w stronę domu jednak przypomniało ci się, że nie macie żadnych materiałów. Wstąpiłaś do sklepu, kupiłaś co było potrzebne i wyszłaś. Chłopak był punktualnie.
- Cześć. - powiedział jak cię zauważył.
- Siema. Chodź. - odpowiedziałaś. - Wziąłeś jakieś rzeczy ?
- Nie.
- To masz szczęście. Mogę puścić muzykę ? - zapytałaś . - Lepiej mi się wtedy pracuje.
- Zależy co .
- AC/DC ? Guns n' Roses ? The Beatels ?
- Może być. Widzę, że słuchamy tej samej muzyki.
- Nie pomyślałabym .
- Nie oceniaj książki po okładce.
- No dobrze, dobrze. No więc... - zaczęliście rozmawiać na temat projektu. Bardzo dobrze się dogadywaliście. Obmyśliliście projekt i chłopak wrócił do domu. Na następny dzień był o tej samej porze. Cały czas się śmialiście. Zrobiliście większość projektu. Naprawdę polubiłaś tego loczka. Kolejne dni mijały tak samo. Skończyliście projekt.
- Nie wyszło źle . - powiedział.
- Nooo . - przytaknęłaś.
- Jestem aż taki zły ?
- Nie.
- Czyli mnie lubisz ?
- Tak myślę.
- To fajnie.
- Nigdy nie będę oceniać książki po okładce .
- Miejmy nadzieję. Rozumiem, że to nasze ostatnie spotkanie ?
- Nie.
- Na prawdę ?
- Teraz jak cię lepiej poznałam ... - zaśmiał się.
- Ok. Rozumiem. - twoja mama przyniosła wam kanapki.
- Proszę . - powiedziała.
- Dziękujemy. - odpowiedzieliście. Zaczęliście jeść ze smakiem.
- Ymm .. Ubrudziłaś się. - powiedział Harry z pełną buzią.
- Gdzie ? - zapytałaś.
- Tu - pokazał okolice twoich ust. Przetarłaś się chusteczką.
- Jeszcze ? - zaśmiał się.
- Tak .
- No ale gdzie ?!
- No tu ! - znowu pokazał jakieś miejsce, a ty powtórzyłaś czynność.
- Już ?
- Daj mi tą chusteczkę ! - wytarł cię. - No nareszcie. - powiedział patrząc się w twoje oczy. Były naprawdę piękne. Nie wytrzymałaś. Położyłaś swoje ręce na jego szyi, przybliżyłaś go do siebie i pocałowałaś.
- Przepraszam . - powiedziałaś kiedy się od siebie oderwaliście. On tylko się na ciebie popatrzył i znowu wpił się w twoje usta. Gdy skończyliście uśmiechnął się.
- Nawet nie wiesz jak długo na to czekałem . - szepnął ci do ucha i cię przytulił. Odwzajemniłaś uścisk. I tak zaczęła się wasza miłość. Z projektu dostaliście 6, a wszystkie dziewczyny z klasy zazdrościły ci chłopaka. Nie rozumiałaś jak mogłaś go tak nie lubić. Był cudowny.
Dobra. Szczerze to według mnie tragedia. Myślałam, że wyjdzie lepszy. No trudno... A wy co myślicie ? Piszcie komentarze. Motywują mnie ;)) Mimo to i tak imaginy mi nie wychodzą ;c / Harriet xx
Drugi miesiąc szkoły, a oni już zadają jakieś większe zadania. Denerwujące. Twoja klasa jest nieliczna. 25 osób w tym ty i mega gwiazda - Harry Styles. Tak właśnie chodzisz z nim do klasy. Twoje koleżanki go wielbią, całe One Direction. Ty za nimi nie przepadasz. Słuchasz innej muzyki np.: rock'a.
Na pierwszej lekcji miałaś angielski. Nienawidziłaś nauczyciela tego przedmiotu. Wyjątkowo cię wkurzał.
- Chciałbym żebyście na za dwa tygodnie zrobili projekt o Londynie. Co w nim lubicie itd. - zaczął nauczyciel - Żeby nie było sprzeczek zrobimy losowanie. Będziecie pracować w dwójkach. - wziął jakieś pudełko i wrzucił tam karteczki z waszymi imionami. Chciałaś robić ten projekt ze swoją przyjaciółką, ale los ci nie pomógł . Przyszła kolej na ciebie. Włożyłaś rękę do pudełka i losowałaś. Otworzyłaś karteczkę:
- Harry Styles - powiedziałaś. Byłaś zawiedziona i wkurzona, że musisz pracować akurat z nim. Po lekcjach chłopak podszedł do ciebie i zagadnął :
- Cześć.
- Hej. - odpowiedziałaś .
- Jesteśmy razem w parze.
- Yhym. I co z tego ?
- No może się spotkamy i obgadamy ten projekt?
- Mamy jeszcze 2 tygodnie. Z resztą mam ochotę zmienić partnera, więc na nic nie licz.
- Dlaczego ?
- Nie przepadam za tobą. - powiedziałaś i poszłaś widząc, że chłopak staną. Wiedziałaś, że go uraziłaś, ale taka była prawda. Poszłaś do klasy zapytać o zmianę. Nie zgodził się. Wróciłaś wkurzona do domu, usiadłaś na łóżku i zaczęłaś słuchać muzyki.
- Dobra - pomyślałaś. - Niech będzie. Mogę być z nim w parze, ale jak tylko będzie mnie wkurzał to go zostawię z tym sama. - po 10 minutach zabrałaś się do zadań. Byłaś bardzo mądra i inteligentna, ale nikomu się nie przyznawałaś.
***Tydzień później***
Znowu po lekcjach podszedł do ciebie Harry.
- I co udało się ? - zapytał.
- Nie. - odpowiedziałaś.
- Czyli pracujemy razem ?
- Tak. Dzisiaj u mnie o 16. - powiedziałaś i poszłaś w stronę domu jednak przypomniało ci się, że nie macie żadnych materiałów. Wstąpiłaś do sklepu, kupiłaś co było potrzebne i wyszłaś. Chłopak był punktualnie.
- Cześć. - powiedział jak cię zauważył.
- Siema. Chodź. - odpowiedziałaś. - Wziąłeś jakieś rzeczy ?
- Nie.
- To masz szczęście. Mogę puścić muzykę ? - zapytałaś . - Lepiej mi się wtedy pracuje.
- Zależy co .
- AC/DC ? Guns n' Roses ? The Beatels ?
- Może być. Widzę, że słuchamy tej samej muzyki.
- Nie pomyślałabym .
- Nie oceniaj książki po okładce.
- No dobrze, dobrze. No więc... - zaczęliście rozmawiać na temat projektu. Bardzo dobrze się dogadywaliście. Obmyśliliście projekt i chłopak wrócił do domu. Na następny dzień był o tej samej porze. Cały czas się śmialiście. Zrobiliście większość projektu. Naprawdę polubiłaś tego loczka. Kolejne dni mijały tak samo. Skończyliście projekt.
- Nie wyszło źle . - powiedział.
- Nooo . - przytaknęłaś.
- Jestem aż taki zły ?
- Nie.
- Czyli mnie lubisz ?
- Tak myślę.
- To fajnie.
- Nigdy nie będę oceniać książki po okładce .
- Miejmy nadzieję. Rozumiem, że to nasze ostatnie spotkanie ?
- Nie.
- Na prawdę ?
- Teraz jak cię lepiej poznałam ... - zaśmiał się.
- Ok. Rozumiem. - twoja mama przyniosła wam kanapki.
- Proszę . - powiedziała.
- Dziękujemy. - odpowiedzieliście. Zaczęliście jeść ze smakiem.
- Ymm .. Ubrudziłaś się. - powiedział Harry z pełną buzią.
- Gdzie ? - zapytałaś.
- Tu - pokazał okolice twoich ust. Przetarłaś się chusteczką.
- Jeszcze ? - zaśmiał się.
- Tak .
- No ale gdzie ?!
- No tu ! - znowu pokazał jakieś miejsce, a ty powtórzyłaś czynność.
- Już ?
- Daj mi tą chusteczkę ! - wytarł cię. - No nareszcie. - powiedział patrząc się w twoje oczy. Były naprawdę piękne. Nie wytrzymałaś. Położyłaś swoje ręce na jego szyi, przybliżyłaś go do siebie i pocałowałaś.
- Przepraszam . - powiedziałaś kiedy się od siebie oderwaliście. On tylko się na ciebie popatrzył i znowu wpił się w twoje usta. Gdy skończyliście uśmiechnął się.
- Nawet nie wiesz jak długo na to czekałem . - szepnął ci do ucha i cię przytulił. Odwzajemniłaś uścisk. I tak zaczęła się wasza miłość. Z projektu dostaliście 6, a wszystkie dziewczyny z klasy zazdrościły ci chłopaka. Nie rozumiałaś jak mogłaś go tak nie lubić. Był cudowny.
Dobra. Szczerze to według mnie tragedia. Myślałam, że wyjdzie lepszy. No trudno... A wy co myślicie ? Piszcie komentarze. Motywują mnie ;)) Mimo to i tak imaginy mi nie wychodzą ;c / Harriet xx
Little Things
Macie link <3 : http://www.youtube.com/watch?v=xGPeNN9S0Fg Przepiękne <3333 / Harriet xx
Urywki z TMH
Tu macie urywki piosenek:
KISS YOU: http://halavi.tumblr.com/post/34818630996/kiss-you-one-direction-25-second-snippet
HEAR ATTACK: http://halavi.tumblr.com/post/34820062741/niallispretty-heart-attack-snippet
LAST FIRST KISS: http://blamestyles.tumblr.com/post/34814361674/last-first-kiss-leaked-sdhjsdgjshgjgjhgdfgfgd
i jeszcze innych: http://1dupdateshc.tumblr.com/
/ Harriet xx
1 listopada 2012
Piosenka haha :D
1.Pada śnieg, pada śnieg, Mikołaj z saniami
a na saniach siedzi sobie Paul z chłopakami.
2.Pada śnieg, pada śnieg, mróz nas szczypie w uszy
a na saniach Niall się cukierkami tuczy.
3.Pada śnieg, pada śnieg, wesoła Hazzy mina
...a nasz dziwny Lou tuli Kevina.
4.Pada śnieg, pada śnieg, Zayn ma tatuaże,
a chłopaki z One Di mają śliczne twarze.
5.Pada śnieg, pada śnieg, Niall je bigos z miski,
a Liam zprezentów wyrzuca łyżki.
6.Pada śnieg, pada śnieg, kto ma bejsbolówkę?
A tu Lou na saniach śpiewa nam solówkę.
7.Pada śnieg, pada śnieg, kto kuszulę w kratę?
A na saniach Niall je cukrową watę.
8.Pada śnieg, pada śnieg, Harry jest zboczony
,ale za to pięknie śpiewa no i jest szalony.
9.Pada śnieg, pada śnieg i koszulka w paski,
wszystkie Directioners to są niezłe laski.
10.Pada śnieg, pada śnieg, my Directionerki,
no i my kochamy wszystkie ich piosenki.
11.Pada śnieg, pada śnieg, nic nas nie rozłączy,
bo nas ogromna więź do końca świata łączy!
via. Poland Loves One Direction.
Ciekawe jakby to brzmiało po angielsku :D Zaśpiewam to na świętach ciekawa jestem jaka będzie reakcja rodziny ? xD / Harriet xx
a na saniach siedzi sobie Paul z chłopakami.
2.Pada śnieg, pada śnieg, mróz nas szczypie w uszy
a na saniach Niall się cukierkami tuczy.
3.Pada śnieg, pada śnieg, wesoła Hazzy mina
...a nasz dziwny Lou tuli Kevina.
4.Pada śnieg, pada śnieg, Zayn ma tatuaże,
a chłopaki z One Di mają śliczne twarze.
5.Pada śnieg, pada śnieg, Niall je bigos z miski,
a Liam zprezentów wyrzuca łyżki.
6.Pada śnieg, pada śnieg, kto ma bejsbolówkę?
A tu Lou na saniach śpiewa nam solówkę.
7.Pada śnieg, pada śnieg, kto kuszulę w kratę?
A na saniach Niall je cukrową watę.
8.Pada śnieg, pada śnieg, Harry jest zboczony
,ale za to pięknie śpiewa no i jest szalony.
9.Pada śnieg, pada śnieg i koszulka w paski,
wszystkie Directioners to są niezłe laski.
10.Pada śnieg, pada śnieg, my Directionerki,
no i my kochamy wszystkie ich piosenki.
11.Pada śnieg, pada śnieg, nic nas nie rozłączy,
bo nas ogromna więź do końca świata łączy!
via. Poland Loves One Direction.
Ciekawe jakby to brzmiało po angielsku :D Zaśpiewam to na świętach ciekawa jestem jaka będzie reakcja rodziny ? xD / Harriet xx
Zayn mówi po Polsku ??
http://www.youtube.com/watch?v=LEJspLjHUIk&feature=g-all-u czy tylko ja słyszę jak Zayn na początku mówi " widzisz to " ? jakby tak było to to jest tłumaczenie połówki bo dalej nie zrozumiałam "widzisz to ostatniego albumu po prostu chcę, aby uzyskać dużo w prawdy" ( Google Tłumacz, ale też trochę od siebie ) nie wiem czy dobrze, ale to coś mniej więcej w tym stylu jest. Ale jest tam komentarz, że powiedział " We just tought" z brytyjskim akcentem. Szkoda ... ;c / Harriet xx
21.
Część 7 ( ostatnia ) :
Dojechaliśmy do ich domu.
-16-letnia dziewczyna opuściła rodziców. - pomyślałam.- jeżeli tu ma być jej dobrze i ma mieć pięciu opiekunów to dlaczego nie ?
Wyszłam z samochodu, Harry też. Wziął moje walizki i weszliśmy do środka. Miałam tam zostać na zawsze ...
- A co jak mi się nie ułoży z Harry'm ? - nie chciałam myśleć o przyszłości. Zostawiłam ten temat w spokoju.
- Harry ? To ty ?! - zapytał Liam.
- Tak to ja ! - odpowiedział.
- I co ?! - zadarł się Niall.
- Udało się !!! - krzyknął jak wszedł już w głąb domu, a ja jeszcze stałam i zdejmowałam kurtkę. Było zimno. Popatrzyłam na niego i nagle zbiegli się wszyscy. Przytulali i gratulowali Hazz. Uśmiechnęłam się.
- Mamy nową lokatorkę . - powiedział Lou patrząc się na mnie.
- Na to wygląda. - powiedział Harry. Teraz przybiegli do mnie.
- Witaj w domu One Direction ! - krzyknął Niall. Zayn nic nie mówił jeszcze do tej pory tylko się patrzył. Nie przejęłam się tym zbytnio.
- Miłe powitanie . - powiedziałam. Blondyn uśmiechnął się dumnie.
- Mnie lubi, a was nie ! - zadrwił z nich, a ja się zaśmiałam.
- Całą trójkę lubię tak samo . - popatrzyli na mnie.
- Trójkę ? - zapytał Louis.
- Rozumiem, że Harrego lubisz bardziej. - powiedział Liam.- A kogo jeszcze lubisz inaczej ?
- Pewnie o mnie chodzi. - przemówił Zayn. - Mnie lubi najmniej. - popatrzyłam na niego. Zrobiło mi się go szkoda, ale taka była prawda. Nie odpowiedziałam mimo że chłopaki chcieli znać prawdę.
- Dobra odpuście jej. - Harry uwolnił mnie od pytań.
- Ale masz nam powiedzieć ! - krzyknął Niall
- Innym razem. - powiedziałam. Poszłam z Harry'm na górę. On jedyny nie chciał znać prawdy. Nie obchodziło go to.
- Co chcesz robić ? - zapytał.
- Nie wiem. Dawno nie narzekałam. - odpowiedziałam mu poważnie.
- Nie !!!! - krzyknął, a ja się zaśmiałam. - Nie rób tak więcej.
- Ok. - cały czas się śmiałam.
- Teraz poważnie. Co chcesz robić ?
- Dowiedzieć się gdzie co jest i co mogę tu robić, a czego nie. Czyli chcę żebyś mnie oprowadził.
- Zacznę od tego drugiego. Możesz robić co ci się podoba, a teraz chodź. - pociągnął mnie za sobą. Pokazywał mi każde pomieszczenie w domu dodając zawsze jakiś komentarz. Po "wycieczce" to miejsce wydawało mi się jeszcze większe.
- Jak wy tu cokolwiek odnajdujecie ?! - zapytałam.
- Lata praktyki. - zaśmiał się. - Jesteś głodna ?
- Troszkę.
- Chodź. - zeszliśmy na dół. - Liam co dzisiaj na obiad ?
- Szczerze nie ma dzisiaj obiadu.- odpowiedział.
- Jak to ?! - krzykną Niall. Oczywiście się zaśmiałam. Zapowiadało się życie pełne śmiechu.
- Robicie obiad na własną rękę. Ja wychodzę. - powiedział po czym wyszedł. Wszyscy zwrócili wzrok na Harrego.
- Na mnie nie patrzcie. Robicie obiad na własną rękę. - powiedział. - Przykro mi. - zwrócił się do mnie. - Chyba musimy zjeść na mieście.
- Mi to nie przeszkadza. - odpowiedziałam. Wyszliśmy. Wróciliśmy około 7 w nocy. Potem graliśmy w butelkę. Było naprawdę zabawnie. Wzięłam prysznic i położyłam się spać. I tak mniej więcej mijał każdy dzień tylko zazwyczaj jedliśmy w domu i od czasu do czasu Zayn przyprowadzał Perrie. To była naprawdę fajna dziewczyna. Dobrze się dogadywałyśmy, a co do Zayn'a. Wszystko się zmieniło. Polubiłam go.
***3 lata później***
Skończyłam szkołę. Zaczęłam szukać studiów. Czytałam książkę kiedy Harry mnie zawołał. Zeszłam na dół.
- Mam dla ciebie dwie niespodzianki. - powiedział. - Ubierz się i chodź. - zrobiłam to co kazał. Wyszliśmy z domu.
- Gdzie jedziemy ? - dopytywałam się.
- Zobaczysz. - odpowiedział.
- Ehh .. - po pół godziny dojechaliśmy przed jakiś ogromny ogród.
- Chodź powiedział. - poszłam za nim. Weszliśmy przez bramkę. Doszliśmy do pięknego domu.- Niespodzianka. - nie rozumiałam co nią było. - To nasz dom. Tylko i wyłącznie nasz.
- Tylko ? - zapytałam z niedowierzaniem.
- Tylko. - rzuciłam się na niego.
- Dziękuję.
- Proszę bardzo. Chodź do środka. - weszliśmy. Dom był ogromny. Poszliśmy do jadalni. Na stole były świeczki i dookoła płatki róż. To wszystko wyglądało cudownie. Usiedliśmy. Byłam taka podekscytowana. Po chwili Harry do mnie podszedł i uklęknął. Serce zaczęło mi walić.
- Bardzo Cię kocham. Nie mógłbym bez ciebie żyć. Jestem taki szczęśliwy, że udało mi się wtedy cię zabrać od rodziców. Wyjedziesz za mnie ? - otworzył małe pudełeczko. Po policzku spłynęła mi łza.
- Oczywiście, że tak. - odpowiedziałam. Nałożył mi piękny pierścionek na palec, a ja się na niego rzuciłam. To była przepiękna noc. Na następny dzień pojechaliśmy po rzeczy i się przeprowadziliśmy. 4 miesiące później odbył się ślub, za 5 miesięcy na świat przyszła kochana dziewczynka, którą nazwaliśmy Darcy. Miała duże, zielone oczy po tatusiu, włosy z resztą też. Miała ich bardzo dużo. Byłam szczęśliwa. Pogodziłam się z rodzicami którzy jak się okazało dalej co roku przyjeżdżali do babci. Bartek miał 8 lat. Kiedy przylecieli od razu poszłam odwiedzić rodzinę. Oczywiście nie sama. Z Harry'm i Darcy. Mój brat był taki mały jak go ostatnim razem widziałam. Strasznie się zmienił. Cały czas bawił się z moją córeczką. Miło spędziliśmy tamten wieczór. Stwierdziliśmy z Harry'm, że małej brakuje towarzystwa. 9 miesięcy później przyszedł na świat mały Ed. Wygląd miał po mamusi. Całkiem zapomniałam o Łukaszu i już nic nie było w stanie zniszczyć mi tak pięknego życia.
KONIEC
Nareszcie to skończyłam ! xD Podoba się wam ? Według mnie mógł być lepszy :P Prosze zostawiajcie komentarze jeżeli czytałyście imagina czy post. Bardzo mi na tym zależy, bo jak mówię nie wiem czy ma on sens. / Harriet xx
Dojechaliśmy do ich domu.
-16-letnia dziewczyna opuściła rodziców. - pomyślałam.- jeżeli tu ma być jej dobrze i ma mieć pięciu opiekunów to dlaczego nie ?
Wyszłam z samochodu, Harry też. Wziął moje walizki i weszliśmy do środka. Miałam tam zostać na zawsze ...
- A co jak mi się nie ułoży z Harry'm ? - nie chciałam myśleć o przyszłości. Zostawiłam ten temat w spokoju.
- Harry ? To ty ?! - zapytał Liam.
- Tak to ja ! - odpowiedział.
- I co ?! - zadarł się Niall.
- Udało się !!! - krzyknął jak wszedł już w głąb domu, a ja jeszcze stałam i zdejmowałam kurtkę. Było zimno. Popatrzyłam na niego i nagle zbiegli się wszyscy. Przytulali i gratulowali Hazz. Uśmiechnęłam się.
- Mamy nową lokatorkę . - powiedział Lou patrząc się na mnie.
- Na to wygląda. - powiedział Harry. Teraz przybiegli do mnie.
- Witaj w domu One Direction ! - krzyknął Niall. Zayn nic nie mówił jeszcze do tej pory tylko się patrzył. Nie przejęłam się tym zbytnio.
- Miłe powitanie . - powiedziałam. Blondyn uśmiechnął się dumnie.
- Mnie lubi, a was nie ! - zadrwił z nich, a ja się zaśmiałam.
- Całą trójkę lubię tak samo . - popatrzyli na mnie.
- Trójkę ? - zapytał Louis.
- Rozumiem, że Harrego lubisz bardziej. - powiedział Liam.- A kogo jeszcze lubisz inaczej ?
- Pewnie o mnie chodzi. - przemówił Zayn. - Mnie lubi najmniej. - popatrzyłam na niego. Zrobiło mi się go szkoda, ale taka była prawda. Nie odpowiedziałam mimo że chłopaki chcieli znać prawdę.
- Dobra odpuście jej. - Harry uwolnił mnie od pytań.
- Ale masz nam powiedzieć ! - krzyknął Niall
- Innym razem. - powiedziałam. Poszłam z Harry'm na górę. On jedyny nie chciał znać prawdy. Nie obchodziło go to.
- Co chcesz robić ? - zapytał.
- Nie wiem. Dawno nie narzekałam. - odpowiedziałam mu poważnie.
- Nie !!!! - krzyknął, a ja się zaśmiałam. - Nie rób tak więcej.
- Ok. - cały czas się śmiałam.
- Teraz poważnie. Co chcesz robić ?
- Dowiedzieć się gdzie co jest i co mogę tu robić, a czego nie. Czyli chcę żebyś mnie oprowadził.
- Zacznę od tego drugiego. Możesz robić co ci się podoba, a teraz chodź. - pociągnął mnie za sobą. Pokazywał mi każde pomieszczenie w domu dodając zawsze jakiś komentarz. Po "wycieczce" to miejsce wydawało mi się jeszcze większe.
- Jak wy tu cokolwiek odnajdujecie ?! - zapytałam.
- Lata praktyki. - zaśmiał się. - Jesteś głodna ?
- Troszkę.
- Chodź. - zeszliśmy na dół. - Liam co dzisiaj na obiad ?
- Szczerze nie ma dzisiaj obiadu.- odpowiedział.
- Jak to ?! - krzykną Niall. Oczywiście się zaśmiałam. Zapowiadało się życie pełne śmiechu.
- Robicie obiad na własną rękę. Ja wychodzę. - powiedział po czym wyszedł. Wszyscy zwrócili wzrok na Harrego.
- Na mnie nie patrzcie. Robicie obiad na własną rękę. - powiedział. - Przykro mi. - zwrócił się do mnie. - Chyba musimy zjeść na mieście.
- Mi to nie przeszkadza. - odpowiedziałam. Wyszliśmy. Wróciliśmy około 7 w nocy. Potem graliśmy w butelkę. Było naprawdę zabawnie. Wzięłam prysznic i położyłam się spać. I tak mniej więcej mijał każdy dzień tylko zazwyczaj jedliśmy w domu i od czasu do czasu Zayn przyprowadzał Perrie. To była naprawdę fajna dziewczyna. Dobrze się dogadywałyśmy, a co do Zayn'a. Wszystko się zmieniło. Polubiłam go.
***3 lata później***
Skończyłam szkołę. Zaczęłam szukać studiów. Czytałam książkę kiedy Harry mnie zawołał. Zeszłam na dół.
- Mam dla ciebie dwie niespodzianki. - powiedział. - Ubierz się i chodź. - zrobiłam to co kazał. Wyszliśmy z domu.
- Gdzie jedziemy ? - dopytywałam się.
- Zobaczysz. - odpowiedział.
- Ehh .. - po pół godziny dojechaliśmy przed jakiś ogromny ogród.
- Chodź powiedział. - poszłam za nim. Weszliśmy przez bramkę. Doszliśmy do pięknego domu.- Niespodzianka. - nie rozumiałam co nią było. - To nasz dom. Tylko i wyłącznie nasz.
- Tylko ? - zapytałam z niedowierzaniem.
- Tylko. - rzuciłam się na niego.
- Dziękuję.
- Proszę bardzo. Chodź do środka. - weszliśmy. Dom był ogromny. Poszliśmy do jadalni. Na stole były świeczki i dookoła płatki róż. To wszystko wyglądało cudownie. Usiedliśmy. Byłam taka podekscytowana. Po chwili Harry do mnie podszedł i uklęknął. Serce zaczęło mi walić.
- Bardzo Cię kocham. Nie mógłbym bez ciebie żyć. Jestem taki szczęśliwy, że udało mi się wtedy cię zabrać od rodziców. Wyjedziesz za mnie ? - otworzył małe pudełeczko. Po policzku spłynęła mi łza.
- Oczywiście, że tak. - odpowiedziałam. Nałożył mi piękny pierścionek na palec, a ja się na niego rzuciłam. To była przepiękna noc. Na następny dzień pojechaliśmy po rzeczy i się przeprowadziliśmy. 4 miesiące później odbył się ślub, za 5 miesięcy na świat przyszła kochana dziewczynka, którą nazwaliśmy Darcy. Miała duże, zielone oczy po tatusiu, włosy z resztą też. Miała ich bardzo dużo. Byłam szczęśliwa. Pogodziłam się z rodzicami którzy jak się okazało dalej co roku przyjeżdżali do babci. Bartek miał 8 lat. Kiedy przylecieli od razu poszłam odwiedzić rodzinę. Oczywiście nie sama. Z Harry'm i Darcy. Mój brat był taki mały jak go ostatnim razem widziałam. Strasznie się zmienił. Cały czas bawił się z moją córeczką. Miło spędziliśmy tamten wieczór. Stwierdziliśmy z Harry'm, że małej brakuje towarzystwa. 9 miesięcy później przyszedł na świat mały Ed. Wygląd miał po mamusi. Całkiem zapomniałam o Łukaszu i już nic nie było w stanie zniszczyć mi tak pięknego życia.
KONIEC
Nareszcie to skończyłam ! xD Podoba się wam ? Według mnie mógł być lepszy :P Prosze zostawiajcie komentarze jeżeli czytałyście imagina czy post. Bardzo mi na tym zależy, bo jak mówię nie wiem czy ma on sens. / Harriet xx
Subskrybuj:
Posty (Atom)